Мана́ ’прыемны пах’ (раг., Сл. ПЗБ; драг., КЭС; Клім.), ’закваска, смак і пах хлеба, якія залежаць ад дзяжы і закваскі’ (зэльв., карэліц., дзятл., лях., Сл. ПЗБ; Сцяшк. Сл.), ’нектар’ (лях., Сл. ПЗБ), лельч.мона́ ’сок з кветак’ (Нар. лекс.), мана́ ’ўзмах’, ’подых, павеў’ (Нас.), мані́ць ’патыхаць’ (ТС), бяроз., драг., стол.мані́ты, мані́тэ ’прыемна пахнуць’ (Нар. лекс., Шатал., КЭС), драг., кобр.манюшчы ’духмяны’ (Нар. лекс., КЭС). Рус.тамб.мана́, калуж.манна́ст, манна́стый ’прыемны пах’, ’тонкі (пах, густ)’. Бел.-паўд.-рус. ізалекса. Узнікла ў выніку пераносу значэння ’прынада’ > ’прыемны пах’ > ’прыемны смак, нектар’. Укр.бойк.ма́на ’застылы сок некаторых раслін’, балг.мана́ ’падзь’ можна лічыць семантычным варыянтам лексемы ма́нна (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
приви́тьIсов.;
1.в разн. знач. прышчапі́ць;
приви́ть я́блоню прышчапі́ць я́блыню;
приви́ть о́спу прышчапі́ць во́спу;
2.перен. (заставить усвоить) прыві́ць;
приви́ть вкус к литерату́ре прыві́ць густ да літарату́ры.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
індывідуа́льны
(лац. individuel, ад лац. individuus = непадзельны)
1) уласцівы толькі адной асобе (індывідууму), асабісты (напр. і. густ, і. падыход);
2) які знаходзіцца ў асабістым карыстанні, не калектыўны (напр. і. транспарт);
3) асобны, адзінкавы (напр. і. выпадак).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
БЕРНА́Р (Bernardt) Сара
(22.10.1844, Парыж — 26.3.1923),
французская актрыса. Скончыла драм. клас Парыжскай кансерваторыі (1862). Працавала ў т-рах «Камеды Франсэз» (1872—80), «Жымназ», «Порт-Сен-Мартэн», «Адэон», узначальвала т-ры «Рэнесанс» (з 1893), «Тэатр Сары Бернар» (1898—1922). У яе творчасці віртуознае майстэрства, вытанчаная тэхніка, маст.густ часта спалучаліся з наўмыснай эфектнасцю ігры. Сярод лепшых роляў: донья Соль («Эрнані» В.Гюго), Маргарыта Гацье («Дама з камеліямі» Дзюма-сына), Тэадора («Тэадора» Сарду), прынцэса Мара, герцаг Рэйхштацкі («Прынцэса Мара» і «Арляня» Э.Растана), Гамлет («Гамлет» У.Шэкспіра), Ларэнцача («Ларэнцача» А. дэ Мюсэ). З 1880-х г. выступала ў многіх краінах Еўропы і Амерыкі, у т. л. ў Расіі.
Тв.:
Рус.пер. — Моя двойная жизнь: Мемуары. М., 1991.
Літ.:
Кугель А. Театральные портреты. Л.; М., 1967. С. 320—327.
○ і. перавя́зачны паке́т — индивидуа́льный перевя́зочный паке́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падабацца, імпанаваць □ быць па душы, быць па сэрцы, быць да густу, быць па густу, быць пад густ
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
bourgeois
[ˈbʊrʒwɑ:]1.
n., pl. -geois
мешчані́н -а m., прадстаўні́к сярэ́дняе кля́сы
the bourgeois — сярэ́дняя кля́са, мяшча́нства n., буржуазі́я f.
2.
adj.
1) мяшча́нскі, буржуа́зны
2) мяшча́нскі, звыча́йны; про́сты
bourgeois attitude — мяшча́нскі падыхо́д
bourgeois taste — дро́бнамяшча́нскі густ
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
шык, ‑у, м.
1. Раскоша; форс, элегантнасць. Ого! З шыкам жывеш! Можна пазайздросціць.Шамякін.[Жончына] заўсёднае сціплае і простае ўбранне нібы супярэчыла таму шыку, з якім апранаўся Луцкевіч.Машара.// Асаблівым паводзіны, манеры, разлічаныя на тое, каб паказаць сябе перад кім‑н. Казіная ножка — асаблівы шык і вызначае пераважна тых, хто служыць ва ўзводзе пешай разведкі.Навуменка.З пэўным шыкам, частуючы Косцю «Казбекам»,.. [Грушэўскі] падміргнуў: — Усе мы не без граха.Карпюк.
2.узнач.вык.Разм. Задавальняе ў вышэйшай ступені, з’яўляецца найлепшым. Цяпер па модніц люба глянуць: Уборы — шык, адменны густ!..Бачыла.
[Фр. chic.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
taste1[teɪst]n.
1. смак;
sweet to the taste сало́дкі на смак;
it’s to my taste гэ́та мне да сма́ку
2. кава́лачак; глыто́к;
He had a taste of freedom. Ён адчуў смак волі.
3.густ, схі́льнасць;
a man of taste чалаве́к з гу́стам;
tastes differ пра гу́сты не спрача́юцца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)