арганаге́нны
(ад орган + -генны);
а-ыя горныя пароды — тое, што і біяліты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
высь
1. вышыня́, -ні ж., высь, род. вы́сі ж.;
2. выси мн. (вершины гор) вяршы́ні, род. вяршы́нь;
го́рные выси го́рныя вяршы́ні.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
несало́дкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які не мае салодкага смаку. Несалодкі тварог.
2. перан. Без радасці, невясёлы. Калі бываюць людзі горныя, стэпавыя, людзі лясоў і гэтак далей, дык.. [на Вогненнай зямлі] мы маем людзей мора, якія нараджаюцца, гадуюцца, жывуць і паміраюць на вадзе, на моры. Жыццё, як мы бачым, несалодкае. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аса́дак, ‑дку, м.
1. Драбнюткія частачкі якога‑н. рэчыва, якія выдзеліліся з раствору, вадкасці і аселі на дно. І вось чалавек ля горна зняў з сагана зусім круглую бутэльку з вузкім рыльцам, ускалаціў нейкі асадак і паказаў чалавеку з паласой. Караткевіч.
2. перан. Цяжкае, непрыемнае пачуццё, якое застаецца пасля якой‑н. непрыемнай размовы, падзеі і пад. Словы маці неяк ураз змылі ўвесь той непрыемны асадак на душы. Шамякін. На сэрцы.. [Віталя] застаўся нейкі, трывожны асадак. Васілёнак. [Сцепуржынскі].. пасмялеў. Аднак жа брыдкі асадак страху і прыкрасці ў яго астаўся. Чорны.
3. звычайна мн. (аса́дкі, ‑аў). Спец. Горныя пароды, якія ўтварыліся некалі на дне былых вадаёмаў шляхам асядання мінеральных і арганічных рэчываў; асадкавыя горныя пароды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
магматы́зм
(ад магма)
працэс утварэння, пранікнення ў горныя пароды, вывяржэння і крышталізацыі магмы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
афіялі́ты
(ад гр. ophis = змяя + -літ)
асноўныя і асадачныя горныя пароды, якія трапляюцца разам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
вулканаге́нны
(ад вулкан + -генны)
звязаны паходжаннем з дзейнасцю вулканаў (напр. в-ыя горныя пароды).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гіпербазі́ты
(ад гіпер- + гр. basis = аснова)
горныя пароды вулканічнага паходжання, з нязначным утрыманнем крэменякіслаты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
дыягене́з
(гр. diagenesis = перараджэнне)
ператварэнне рыхлых адкладаў на дне басейнаў у асадачныя горныя пароды.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
канцэнтрава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад канцэнтраваць.
2. у знач. прым. Які вызначаецца насычанасцю, змяшчае ў сабе вялікую колькасць каштоўных пажыўных рэчываў. Канцэнтраваныя кармы.
3. у знач. прым. Які вызначаецца высокай канцэнтрацыяй (у 2 знач.). Канцэнтраваны раствор. Канцэнтраваная кіслага.
4. у знач. прым. Абагачаны (пра руды, горныя пароды).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)