інфантэ́рыя, ‑і, ж.

Старая назва пяхоты, пяхотнага войска.

•••

Генерал ад інфантэрыі гл. генерал.

[Іт. infanteria ад infante — пехацінец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

контр-адміра́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Першае адміральскае званне або чын на флоце, роўнае званню генерал-маёра ў сухапутных войсках, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. контр-адміра́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брыга́дны в разн. знач. брига́дный;

б. генера́л — брига́дный генера́л;

б. ме́тад — брига́дный ме́тод;

○ б. падра́д — брига́дный подря́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Літара ’гітара’ (Растарг.). У выніку мены гʼ у йʼ (параўн. генера́л > енера́л), пасля й > л.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

brigadier [ˌbrɪgəˈdɪə] n.

1. брыгадзі́р (у арміі Вялікабрытаніі)

2. брыга́дны генера́л (у арміі ЗША)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Generál

m -s, -e i -räle генера́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сві́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да світы ​1 (у 2 знач.). Свіцкі генерал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gen.

1. = generalny — генеральны;

2. = generał — генерал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Gen.

=

1.

General – генерал

1.

Genossenschaft – арцель, кааператыў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

склеро́зны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і склератычны. Генерал барабаніў даўгімі, склерознымі пальцамі па борце машыны. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)