тыта́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. (з вялікай літары). У старажытнагрэчаскай міфалогіі: волат, які ўступіў у барацьбу з багамі Алімпа.

2. перан. Чалавек вялікага таленту, надзвычайнага розуму (высок.).

Т. навукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ash Wednesday [ˌæʃˈwenzdi] n. eccl. Папяльцо́вая серада́ (першы дзень Вялікага посту ў заходнім хрысціянстве)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лабагрэ́йка, -і, ДМ -рэ́йцы, мн. -і, -рэ́ек, ж. (гіст.).

Жняярка прасцейшай будовы, што прымянялася для ўборкі асноўных збожжавых культур і вымагала вялікага фізічнага напружання ад рабочага, які працаваў на гэтай машыне (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бранзале́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м. і бранзале́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (разм.).

Упрыгожанне ў выглядзе вялікага кольца з металу, косці і пад., якое носяць на запясці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

popielec

м. рэл. першы дзень вялікага посту

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Férnrakete

f -, -n раке́та вялі́кага ра́дыуса дзе́яння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sublime​1 [səˈblaɪm] n. :

♦ from the sublime to the ridiculous ад вялі́кага да сме́шнага

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аднадзёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Насякомае, якое жыве вельмі кароткі час (адзін дзень).

Матылёк-а.

2. Пра тое, што не мае вялікага значэння і існуе нядоўга (разм.).

Кніжка-а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

преуспева́ющий які́ (што) ма́е (вялі́кі) по́спех (вялі́кія по́спехі), які́ (што) дасяга́е (вялі́кага) по́спеху (вялі́кіх по́спехаў), які́ (што) дабіва́ецца (вялі́кага) по́спеху (вялі́кіх по́спехаў), які́ (што) ро́біць (вялі́кі) по́спех (вялі́кія по́спехі);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парта́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Галоўны ўваход вялікага будынка, архітэктурна аформлены.

2. Канструкцыя ў выглядзе рамы, якая перасоўваецца (па рэйках) або з’яўляецца часткай вялікіх машын, станкоў (спец.).

|| прым. парта́льны, -ая, -ае.

П. кран.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)