vapor

[ˈveɪpər]

1.

n.

1) па́ра f.

2) выпарэ́ньне n., тума́н -у m.

3) Figur. пуста́я фанта́зія

2.

v.i.

1) парава́ць

2) выпара́цца

3) Figur. выхваля́цца, хвалі́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brag

[bræg]

1.

v., bragged -ging

хвалі́цца, выхваля́цца

to brag of a good car — хвалі́цца до́брым самахо́дам

2.

n.

1) хвальба́ f., самахва́льства n.

2) хвалько́ -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

казыра́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Хадзіць з казырнай карты.

2. перан.; чым. Выстаўляць што‑н. як сваю перавагу; выхваляцца чым‑н. [Лабановіч] прыгадаў аднаго слуцкага рамізніка, які меў княжацкі тытул і ў крытычных выпадках казыраў ім. Колас. — А ты, хлопча, не дужа казырай сваімі ведамі, бо ведаеш усё гэта з газет. Скрыпка.

казыра́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Вітаць па-вайсковаму, прыкладваючы руку да казырка. Дзяўчына-яфрэйтар.. паказвала дарогу кожнай машыне і, спрытна перахапіўшы сцяжкі ў левую руку, казырала. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ángeben

*

1.

vt

1) ука́зваць, называ́ць, дава́ць зве́сткі

2) дано́сіць (на каго-н.)

den Ton ~ — задава́ць тон

2.

vi хвалі́цца, выхваля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

szermować

незак.

1. уст. фехтаваць;

szermować szpadą — фехтаваць шпагай;

2. змагацца;

3. хваліцца, выхваляцца;

szermować językiem — малоць языком;

szermować piórem — палемізаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

велича́ться

1. (называться) прост., обл. называ́цца;

2. (хвалиться, превозноситься) прост. хвалі́цца, разг. выхваля́цца, узвыша́цца, ганары́цца;

3. страд. называ́цца; веліча́цца; праслаўля́цца; (ве́льмі, залі́шне) узніма́цца, (ве́льмі, залі́шне) узно́сіцца, (ве́льмі, залі́шне) расхва́львацца; см. велича́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

swagger

[ˈswægər]

1.

v.i.

1) хадзі́ць з ва́жным вы́глядам; ва́жна кро́чыць

2) выхваля́цца, хвалі́цца; ганары́цца

3) блефава́ць

2.

n.

фарсі́стая або́ ва́жная хада́; фанабэ́рыстасьць f.

3.

adj., informal

ве́льмі мо́дны, па апо́шняй мо́дзе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Spruch

m -(e)s, Sprüche

1) высло́ўе, сентэ́нцыя, пры́павесць

Sprüche máchen — выхваля́цца

2) юрыд. прысу́д

éinen ~ fällen — выно́сіць прыгаво́р

3) пры́тча; тэкст (з Бібліі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éitel

a

1) пусты́, пыхлі́вы

auf etw. (A) ~ sein — ганары́цца, выхваля́цца чым-н

~ [éitler] Tang — мішура́

2) чы́сты (без дамешкаў)

3) пусты́, нікчэ́мны

~ Lug und Trug — адна́ хлусня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хвалі́цца sich rühmen (усхваляцца); práhlen vi; gróßtun* аддз. vi, dícktun аддз. vi (разм.); sich brüsten (ганарыцца); renommíeren vi (выхваляцца, пускаць пыл у вочы);

хвалі́цца чым-н. mit etw. (D) práhlen;

не хва́лячыся [калі́ не хвалі́цца] óhne Ánmaßung; óhne zu renommíeren [zu práhlen];

гэ́тым ён не ста́не [не бу́дзе] хвалі́цца damit wird er sich nicht brüsten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)