параджэ́нне, ‑я, н.
Тое, што пароджана, выклікана да жыцця кім‑, чым‑н.; вынік чаго‑н. Нацыянальная культура ўзнікае толькі на родным грунце, з’яўляецца параджэннем духоўных патрэб народа. Пшыркоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пачырване́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. пачырванець.
2. Пачырванелае месца як вынік запаленчага працэсу. Ранка ад укусу змяі загаілася, нават пачырваненне знікла. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
outcome [ˈaʊtkʌm] n. вы́нік, зыхо́д;
They are confident of a successful outcome. Яны ўпэўнены ў паспяховым зыходзе.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
вынахо́дства, ‑а, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вынаходзіць — вынайсці.
2. Тое, што вынайдзена, вынік творчай працы вынаходніка. Вынаходства кнігадрукавання. Бюро рацыяналізацыі і вынаходстваў. Атрымаць аўтарскае пасведчанне на вынаходства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пра́ўшчык, ‑а, м.
Той, хто займаецца праўкай, выпраўленнем чаго‑н. Розначытанні як вынік ранняй лексікаграфічнай дзейнасці старажытных праўшчыкаў шырока прыведзены на палях многіх заходнерускіх помнікаў XVI–XVII стст. Суднік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
атрыма́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.
1. З’явіцца ў выніку чаго-н., выйсці.
На здымку ён атрымаўся надта прыгожы.
Раман атрымаўся цікавы.
З яго атрымаецца добры спецыяліст.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Здарыцца, адбыцца як вынік чаго-н.
|| незак. атры́млівацца, -аюся, -аешся, -аецца і атрымо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
эфе́кт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.
1. Уражанне, зробленае кім-, чым-н. на каго-н.
Яго словы мелі незвычайны э.
2. Вынік якіх-н. дзеянняў, якой-н. дзейнасці.
Э. ад прымянення новай апаратуры.
Э. лячэння.
3. Сродак, пры дапамозе якога ствараюцца пэўныя ўражанні.
Эфекты дажджу ў тэатры.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
роково́й
1. уст. фата́льны, наканава́ны, су́джаны; ракавы́;
2. (гибельный) пагі́бельны;
роково́й исхо́д боле́зни пагі́бельны вы́нік (кане́ц) хваро́бы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
side effect
пабо́чны, уско́сны вы́нік, непажада́ная рэа́кцыя на лек
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
падагульне́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падагульняць — падагуліць.
2. Вынік чаго‑н., вывады. Маралі, якімі заканчваюцца байкі, часта бываюць не абагульненнем ці хлёсткім падагульненнем, а звычайным растлумачэннем. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)