музыка́нт музыка́нт, -та м., разг. музы́ка, -кі м.;

выдаю́щийся музыка́нт выда́тны музыка́нт (музы́ка);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ослепи́тельный

1. сляпу́чы, асляпля́льны;

2. перен. выда́тны;

же́нщина ослепи́тельной красоты́ ве́льмі прыго́жая жанчы́на;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

noteworthy

[ˈnoʊt,wɜ:rðI]

adj.

ва́рты ўва́гі; надзвыча́йны; выда́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

renowned

[rɪˈnaʊnd]

adj.

сла́ўны, славу́ты; вядо́мы; выда́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

выдатнік, ‑а, м.

1. Навучэнец, які мае выдатныя адзнакі па ўсіх прадметах вучэбнага плана.

2. Той, хто выконвае сваю работу, абавязкі на выдатна. Выдатны баявой і палітычнай падрыхтоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стыліст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто валодае майстэрствам літаратурнага стылю, майстар стылю. Гогаль быў выдатны стыліст, які цудоўна ведаў рускую мову і валодаў ёю, як сапраўдны майстра. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фенаменальны, ‑ая, ‑ае.

1. Выключны, рэдкі, незвычайны; выдатны па сваіх якасцях. Фенаменальныя здольнасці. ▪ Фенаменальная працавітасць Горкага вядома кожнаму. «Маладосць».

2. Які мае адносіны да феномена (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unvergléichlich, únvergleichlich

a непараўна́ны, непараўна́льны, выда́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

wéitberühmt

a славу́ты; выда́тны, шыро́ка вядо́мы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ohnegléichen

adv inv непараўна́льны; выда́тны, цудо́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)