прастудзі́ць, ‑студжу, ‑студзіш, ‑студзіць; зак., каго-што.

Прастудай выклікаць хваробу. Прастудзіць дзяцей. Прастудзіць вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́шка ’восілка (у вядры ці інш.)’; ’прывязка, якою прымацоўваецца цапілна’ (ДАБМ, камент., 828, Нас., БРС). Памянш. ад вуха ў адносінах да прадметаў, знешні выгляд якіх нагадвае вуха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

undetectable [ˌʌndɪˈtektəbl] adj. недасту́пны;

This sound is undetectable to the human ear. Гэты гук недаступны для чалавечага вуха.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

проу́шина ж., техн. праву́шына, -ны ж.; ву́ха, -ха ср., ву́шка, -ка ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cochlea

[ˈkoʊkliə]

n., pl. -leae

улі́тка f. (нутрано́га ву́ха)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

auricle

[ˈɔrɪkəl]

n.

1) во́нкавае ву́ха

2) перадсэ́рдзе n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лабірынты́т

(ад лабірынт)

мед. запаленне ўнутранага вуха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

улі́тка ж анат (частка ўнутранага вуха) Schnéckengang m -(e)s, -gänge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

во́стра, прысл.

да востры (у 3, 4, 5, 7 і 8 знач.).

•••

Трымаць вуха востра гл. трымаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улі́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Спец. Частка ўнутранага вуха, дзе знаходзіцца гукаўспрымальны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)