ко́нча, прысл.
Абл. Абавязкова. Група салдат і Святлана з Зінай апынуліся ў тылу ворага. Усе салдаты былі паранены. Трэба было конча схавацца. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асі́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.
1. каго-што. Аказацца дужэйшым у барацьбе, перамагчы; адолець.
А. ворага.
Не зможа нас гора а. (перан.).
2. што. Выканаць цяжкую работу, справіцца з чым-н.; засвоіць, зразумець што-н.
А. вышэйшую матэматыку.
|| незак. асі́льваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэ́штка, -і, ДМ -тцы, ж.
1. Тое, што і рэшта (у 1 і 2 знач.).
Р. прыпасаў.
Р. вольнага часу.
2. мн. -і, -аў. Тое, што захавалася, уцалела ад таго, што раней існавала.
Р. печы.
Р. разбітых часцей ворага.
|| прым. рэ́шткавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
infiltrate
[ɪnˈfɪltreɪt]
v.
1) праніка́ць (пра во́рага); прасо́чвацца (пра ваду́)
2) фільтрава́ць, прасо́чваць (-ца)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
крышы́ць
1. zerbröckeln vt, brócken vt, (zer)krümeln vt, zerstückeln vt;
2. разм. (ворага) kurz und klein schlágen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пластава́ць ’паўзці па-пластунску’ (ТСБМ; ворап., маст., Сл. ПЗБ; Нар. Гом., Стан.). Першапачаткова азначала ’ляжаць пластом (пра чарнаморскіх казакоў)’, параўн. укр. пла́стати ’паўзці’, ’ісці грузнуўшы, вязнуць’, ’падкрадвацца’, бел., рус. пласту́н ’разведчык, які рухаецца пластом’: пластуны ляжаць пластом у чаратах і плаўнях, падпільноўваючы ворага і патаемна падпаўзаючы да яго (Даль, 3, 121).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
oskrzydlać
незак.
1. акрыляць;
2. вайск. акружаць, ахопліваць флангі (ворага)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
oskrzydlić
зак.
1. акрыліць;
2. вайск. акружыць, ахапіць флангі (ворага)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пагна́ць, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані́; -гна́ны; зак., каго-што.
Прымусіць рухацца ў якім-н. напрамку (у 1—3, 5 і 7 знач.).
П. кароў у поле.
П. ворага са сваёй зямлі.
Сабака пагнаў зайца.
І чаго яго пагнала (безас.) у свет? (чаго ён адправіўся ў свет; разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
1. Прыстасаванне для лоўлі звяроў.
Паставіць пастку на шашка.
2. Нечаканая небяспека, засада.
Унікнуць пасткі на дарозе.
3. перан. Хітры манеўр для заманьвання праціўніка ў небяспечнае становішча.
Прыдумаць пастку для ворага.
|| прым. па́сткавы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)