volition [vəˈlɪʃn] n. fml во́ля, валявы́ ўчы́нак; жада́нне;

of one’s own volition па сваёй во́лі, добраахво́тна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

неадво́льны, ‑ая, ‑ае.

Які ўзнікае, адбываецца бескантрольна, незалежна ад волі і свядомасці. Неадвольная ўвага. Неадвольныя рухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́лай і сі́лаю, прысл.

Гвалтам, супраць волі. Адась думаў, што сілаю можна ўтрымаць сваё шчасце. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлама́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -ламі́; -лама́ны; зак.

1. што. Надламаць знізу.

П. ножку крэсла.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., каго-што. Пазбавіць сілы, волі.

Яе моцна падламала хвароба.

|| незак. падло́мліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gezwúngenermaßen

adv не па сваёй во́лі, вы́мушана

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Góttergebenheit

f - набо́жнасць, пако́рлівасць (Божай волі), пако́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

арбітра́льны

(лац. arbitralis = адвольны)

філас. які вырашаецца паводле чалавечай волі, самавольны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крэату́ра

(лац. creatura = тварэнне)

стаўленік уплывовай асобы, паслухмяны выканаўца яе волі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зняво́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Пазбавіць волі, узяць пад арышт, нагляд і пад. Зняволіць злачынцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няво́льны, -ая, -ае.

1. Які зроблены, адбыўся не наўмысна; выпадковы.

Н. сведка.

2. Які адбываецца не па сваёй волі; вымушаны.

Нявольнае расстанне з родным домам.

3. Тое, што і паднявольны (у 1 знач.).

|| наз. няво́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)