кру́глік,

драўляная вежа .

т. 8, с. 482

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сярэдневяко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сярэдневякоўя. Стаўшы на ўзгорку,.. відаць: чорная вежа сярэдневяковага княжага замка, шэрая касцельная вежа. Чорны. Прыбраныя ў свае сярэдневяковыя панцыры, сяляне галоднай Хеўсурэтыі .. пакінулі вельмі несамавітае ўражанне. Самуйлёнак. // Уласцівы для сярэдневякоўя; такі, як у сярэдневякоўі. Сярэдневяковы светапогляд. Сярэдневяковае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́нусны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да конуса.

2. Які мае форму конуса; канічны. Конусная вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

turret [ˈtʌrɪt] n. невялі́кая ве́жа, ве́жка;

the turrets of an ancient castle мале́нькія ве́жы старажы́тнага за́мка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Стоўп ‘вежа або калона’ (ТСБМ), стовп ‘вежа’: камынэ́цькый стовп (брэсц., ЛА, 4). Параўн. стараж.-рус. стълпъ, ст.-слав. стлъпъ ‘тс’, што адпавядала грэч. πύργος ‘тс’. Этымалагічна тоеснае стоўб 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

belvedere

[ˈbelvədɪr]

n.

бэльвэдэ́р -а m. (невялі́кая ве́жа)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Wártturm

m -(e)s, -türme дазо́рная ве́жа

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wásserturm

m -(e)s, -türme воданапо́рная ве́жа

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ба́кшта ’гаўптвахта, турма; вежа’ (Нас.). Ст.-бел. бакшта з XVI ст. (Нас. гіст.; Булыка, Запазыч.), ст.-укр. бакшта ’тс’. Запазычанне з літ. bakšta, bókštas ’вежа’ (< польск. baszta; у літ. мове вельмі частае спалучэнне ‑kšt‑). Гл. Эндзелін, ИОРЯС, 17, 111; Фрэнкель, 30, 52; Непакупны, Мовознавство, 1970 (6), 32–33, Baltistica, 1972, 7 (1), 105. Параўн. ба́шня, ба́шта. Бакшта ’вялікі куфаль для піва’ (Шаўцоў, Спрадвечнае, 45), мусіць, метафарызацыя слова бакшта ’вежа’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Высокая пераважна конусападобная пабудова спецыяльнага прызначэння; вежа. Тэлевізійная вышка. Буравая вышка. Вартавая вышка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)