Віктары́на ’гульня ў адказы на пытанні з розных галін ведаў’ (БРС, КТС). Укр. віктори́на. Запазычана з рус. викторина ’тс’ < лац. victoria ’перамога’ з памяншальным суфіксам ‑in‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

unlearn [ˌʌnˈlɜ:n] v. (unlearnt or unlearned) развучы́цца; забы́ць, што ве́даў;

unlearn bad habits забы́цца на ке́пскія звы́чкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

здавальня́ючы, -ая, -ае.

1. Даволі добры, які задавальняе пэўныя запатрабаванні.

З. адказ.

Работа выканана здавальняюча (прысл.).

2. у знач. наз. здавальня́юча, нескл., н. Адзнака, якая абазначае самую нізкую станоўчую ацэнку ведаў.

Здаць экзамен на здавальняюча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́тад, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Спосаб пазнання з’яў прыроды і грамадскага жыцця.

2. Прыём, сістэма прыёмаў у якой-н. галіне дзейнасці з мэтай пабудовы і абгрунтавання сістэмы ведаў.

Перадавыя метады вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэхма́ксімум, -му м. (тэхні́чны ма́ксімум, ма́ксімум тэхні́чных ве́даў) техма́ксимум (техни́ческий ма́ксимум, ма́ксимум техни́ческих зна́ний)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэхмі́німум, -му м. (тэхні́чны мі́німум, мі́німум тэхні́чных ве́даў) техми́нимум (техни́ческий ми́нимум, ми́нимум техни́ческих зна́ний)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палітмі́німум, ‑у, м.

Неабходны мінімум палітычных ведаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фундамента́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць фундаментальнага. Фундаментальнасць ведаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арсена́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Склад зброі і ваеннай амуніцыі.

А. крэпасці.

2. Прадпрыемства, якое вырабляе зброю і ваенную амуніцыю (уст.).

3. перан. Запас, вялікая колькасць чаго-н.

А. ведаў.

|| прым. арсена́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падкава́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём, -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -кава́ны; зак.

1. гл. каваць.

2. перан., каго (што) (звычайна у форме дзеепрым.). Падрыхтаваць, даць каму-н. запас неабходных ведаў, звестак (разм.).

Чалавек, добра падкаваны ў сваёй галіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)