bráuen

vt

1) вары́ць (піва)

2) разм. заду́маць (што-н. нядобрае)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прывары́ць, ‑вару, ‑варыш, ‑варыць; зак., што.

1. і чаго. Разм. Зварыць яшчэ, у дадатак да ўжо зваранага. Прыварыць капусты.

2. Спец. Прымацаваць да чаго‑н. зваркай. Прыварыць адламаную частку трубы. Прыварыць ручку да металічнага каўша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cook​2 [kʊk] v.

1. гатава́ць, вары́ць (ежу)

2. infml зве́сці, зні́шчыць (каго-н.)

cook up [ˌkʊkˈʌp] phr. v. infml падрабі́ць, сфабрыкава́ць;

cook up charges сфабрыкава́ць абвінава́чанне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прыва́рваць ’прыпарваць’ (ТС). Да вары́ць 2 ’моцна грэць (пра сонца); парыць (пра надвор’е)’ (гл.). Відавочна, усходнеславянскае, параўн. рус. прива́ривать ’пячы гарачынёй, спёкай’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кіпяці́ць, ‑пячу, ‑пяціш, ‑пяціць; незак., што.

Награваць вадкасць так, каб яна кіпела; даводзіць да кіпення. Кіпяціць ваду. / Пра пасудзіну, у якой награваюць вадкасць да кіпення. Кіпяціць чайнік. Кіпяціць самавар. // Трымаць, варыць у кіпячай вадкасці. Кіпяціць бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накармі́ць, ‑кармлю, ‑корміш, ‑корміць; зак., каго.

Даць дастатковую колькасць ежы; наталіць чый‑н. голад. Накарміць госця. Накарміць каня. Накарміць пірагамі. □ Узяліся меншыя браты абед варыць: зарэзалі вала, разабралі і зварылі. Самі наеліся і брата накармілі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

poach

I [poʊtʃ]

v.

1) нелега́льна палява́ць або́ лаві́ць ры́бу, займа́цца браканье́рствам

2) дратава́ць (зямлю́)

3) права́львацца нага́мі (у гразь або́ бало́та)

II [poʊtʃ]

v.

1) вары́ць (я́йка без шкарлу́піны)

2) вары́ць (ры́бу) у кіпя́чай вадзе́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

éinkochen

1.

vt ува́рваць

Früchte ~ — вары́ць варэ́нне

2.

vi (s) ува́рвацца, выкіпа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вару́нкі ’бульбяны суп; агульная назва супа’ (Вешт.). З варо́нкі (да варо́ны < вары́ць) з палескім пераходам о > у ў закрытым складзе (але параўн. «Запрэ́гла са́лом варо́нак», Вешт.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нава́ркі ’ільснівыя плямы, пералівы’: «Конь гладкі, аж наваркі ходзяць по ем» (ТС, 3, 112). Разам з навар ’тлушч, які ўсплывае наверх пры варцы стравы’, да варыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)