узбо́ўтацца, ‑аецца; зак.

Прыйсці ў рух ад боўтання, перамяшацца (пра вадкасць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шампу́нь, ‑ю, м.

Мыльная духмяная вадкасць або парашок для мыцця галавы.

[Ад англ. shampooing — мыццё.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sämig

a густы́, вя́зкі (пра вадкасць)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Háarwasser

n -s ва́дкасць для валасо́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

мары́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Вадкасць, якой насычаюць драўляную паверхню з мэтай афарбоўкі (спец.).

2. Прыстасаванне, у якім мораць насякомых (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прыцячы́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цячэ́, -цяку́ць; -цёк, -цякла́, -ло́; зак.

Пра цякучую вадкасць: з’явіцца дзе-н.

Вада прыцякла ў лагчыну.

|| незак. прыцяка́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эму́льсія, -і, ж. (спец.).

1. Вадкасць з узважанымі ў ёй часціцамі іншай вадкасці.

2. Святлоадчувальны слой на фотапласцінках, фота- і кінаплёнцы (уст.).

|| прым. эмульсі́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лізо́л, ‑у, м.

Масляністая вадкасць чырвона-бурага колеру, якая ўжываецца для дэзінфекцыі.

[Грэч. lysis — растварэнне і лац. oleum — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзь, ‑і, ж.

Салодкая клейкая вадкасць на лістах раслін (прадукт жыццядзейнасці насякомых).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакаламу́ціць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак., што.

Зрабіць каламутным (ваду, якую‑н. вадкасць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)