1.каго. Вадзіць каня пры ворыве, абворванні чаго‑н.
2.чым. Рабіць рух чым‑н. Афіцэр нездаволена паводзіць плячамі, хмурнее яго прадаўгаваты выпешчаны твар.Навуменка.Дзік стаяў і паволі паводзіў галавою, цяжка сапучы.Пташнікаў.
•••
Паводзіць сябе — трымаць сябе якім‑н. чынам. Усе тут паводзяць сябе вельмі стрымана, ціха.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прымусіць перастаць што‑н. рабіць, адвыкнуць ад чаго‑н. Значыць, гэты чалавек шкодны і небяспечны. Трэба назаўсёды адвадзіць.. [браканьера] ад чорнай справы.Кірэенка.// Адвучыць хадзіць куды‑н., мець зносіны з кім‑н. Васіль увесь ажно пыхаў ад прагнага хацення чым барзджэй сустрэць Рыгора з Зосяю і раз назаўсёды адводзіць яго ад яе.Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Вадзіцелька, гом.вадзіцілка ’курыца, якая водзіць куранят’ (ДАБМ, 888). Утворана ад *вадзіцель ’той, хто водзіць’ або непасрэдна ад вадзіць. Страту мяккасці л у суфіксе можна вытлумачыць уплывам слоў, утвораных ад форм на ‑ло: вала̀чылнік < валачыла. Параўн., аднак, дыял.учыцілка, радзіцілка, прыяцелка, пісацелка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыва́да ’тое, чым прынаджваюць птушак, рыб, жывёл; тое, што прыцягвае, прываблівае’ (Нік. Очерки). Субстантыў ад прыва́дзіць ’прынаджваць птушак, рыб, жывёл; прыцягваць, прывабліваць’, параўн. прыва́діть ’прывучыць’ (Растарг.), якое ад ва́дзіць2 (гл.), аналагічныя укр.пріва́да ’прынада’, рус.дыял.прива́да ’звычка, патуранне; цяга, прыхільнасць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
conduct2[kənˈdʌkt]v.
1. ве́сці, право́дзіць (сход, работу); кірава́ць
2. : conduct oneselffml паво́дзіць сябе́
3. дырыжы́раваць
4. право́дзіць (цяпло, электрычнасць)
5. суправаджа́ць, вадзі́ць;
a conducted tour вандро́ўка (экску́рсія) у суправаджэ́нні гі́да
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
вози́тьнесов.
1. вазі́ць;
2.(двигать по поверхности) прост.вадзі́ць; шарава́ць, со́ўгаць;
не вози́ руко́й по столу́ не вадзі́ (не шару́й, не со́ўгай) руко́й па стале́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
toy2[tɔɪ]v.
1. (with) гуля́ць, забаўля́цца;
Don’t toy with matches. Не забаўляйся з запалкамі.
2. несур’ёзна ста́віцца (да чаго-н./каго-н.); вадзіць за нос;
toy with an idea насі́цца з ду́мкай
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
schwárzfahren
*аддз.vi(s)разм.
1) е́хаць за́йцам [без біле́та]
2) вадзі́ць аўтамашы́ну без вадзі́цельскіх право́ў
3) е́здзіць «нале́ва»
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
легіён, ‑а, м.
1.Гіст. Буйное вайсковай злучэнне ў Старажытным Рыме.
2. Назва асобных вайсковых часцей у некаторых краінах. Не паспелі разграміць Юдзеніча, як з захаду пачалі насоўвацца белапольскія легіёны.Паслядовіч.
3.перан. Вялікая колькасць, мноства каго‑, чаго‑н. Легіён зорак. □ Яўген стараўся не глядзець на .. [начальніка ўчастка], думаючы — як, мабыць, надакучыла гэтаму чалавеку вадзіць па участку цікаўных гасцей, імя якім — легіён.Карпаў.
[Лац. legio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)