пра́льня, ‑і, ж.

Установа бытавога абслугоўвання для мыцця і далейшай апрацоўкі бялізны. У калгасах будуць дзіцячыя яслі, сады, пляцоўкі, там з часам можа ўстановяцца пральні, кравецкія майстэрні, хлебапякарні, а можа нават і грамадскія кухні. Дуброўскі. // Памяшканне для мыцця бялізны. Грубэр толькі за дваццаць сем марак у месяц здаў .. [беларусам] адзін з двух пакойчыкаў у флігелі над пральняй. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серва́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Нізкі буфет для пасуды і сталовай бялізны. [Галіна Адамаўна].. адчыніла шуфляду серванта, выхапіла бялюткі абрус, узмахнуўшы, заслала ім стол. Шамякін.

[Фр. servante.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wäscheboden

m -s, -böden гары́шча з су́шкай бялі́зны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wäscheschrank

m -(e)s, -schränke ша́фа для бялі́зны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

расча́цца, разачнецца; разачнёмся, разачняцеся, разачнуцца; зак.

Разм.

1. Пачацца, распачацца. Расчалася касьба.

2. Прыступіць да выканання якой‑н. справы, працы. Расчацца з мыццём бялізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серва́нт

(фр. servante)

буфет для пасуды, настольнікаў, сурвэтак і іншай сталовай бялізны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

hamper​1 [ˈhæmpə] n. вялі́кі ко́шык з ве́чкам;

a laundry hamper карзі́на для бялі́зны;

a picnic hamper ко́шык для е́жы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bieliźniarka

ж.

1. шафа для бялізны; камода;

2. швачка, белашвачка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пра́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Работніца, якая займаецца мыццём бялізны. Калі была [Рога] на катарзе, дык ёй даводзілася доўга працаваць прачкай. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́нька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.

1. Дзеянне паводле, знач. дзеясл. сініць.

2. Сіняя фарба, якая выкарыстоўваецца для падсіньвання бялізны, паперы і пад. Сінька для бялізны. / у вобразным ужыв. Вечар сіньку развёў за акном. Гілевіч.

3. Спец. Афарбаваная ў сіні колер капіравальная папера для размножвання чарцяжоў; чарцёж на такой паперы. Дывінец разгарнуў сіньку — рабочы чарцёж, са здзіўленнем паглядзеў на загатоўкі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)