хабанэ́ра, ‑ы,
1. Кубінскі народны танец, пашыраны ў Іспаніі і Лацінскай
2. Музычны твор у стылі гэтага танца.
[Ісп. habanera.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хабанэ́ра, ‑ы,
1. Кубінскі народны танец, пашыраны ў Іспаніі і Лацінскай
2. Музычны твор у стылі гэтага танца.
[Ісп. habanera.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
браняно́сец, ‑носца,
1. Вялікі браніраваны ваенны карабель з магутнай артылерыяй на борце.
2. Млекакормячая жывёліна, накрытая рагавым панцырам з акасцянелых скурных шчыткоў (водзіцца ў Паўднёвай і Цэнтральнай
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кардына́л, ‑а,
1. Вышэйшы пасля папы рымскага духоўны сан у каталіцкай царкве, адзнакамі якога з’яўляюцца чырвоны капялюш і мантыя.
2. Пеўчая птушка з ярка-чырвоным (колеру кардынальскай мантыі) пер’ем, якая водзіцца ў
[Ад лац. cardinalis — галоўны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
секво́я, ‑і,
Гіганцкае хваёвае дрэва, якое расце ў Паўночнай
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэзерва́цыя
(
месца прымусовага пасялення карэннага насельніцтва краіны (існуюць у Паўночнай
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
АРТЫ́КУЛЫ КАНФЕДЭРА́ЦЫІ
(The articles of Confederation),
першая канстытуцыя ЗША. Прынята ў
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
БА́РАНАЎ Аляксандр Андрэевіч
(1746,
першы
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
планта́цыя, ‑і,
1. Буйная капіталістычная зямельная гаспадарка, якая займаецца вырошчваннем якіх‑н. спецыяльных культур (першапачаткова ў
2. Вялікі ўчастак зямлі, заняты спецыяльнай сельскагаспадарчай культурай.
[Ад лац. plantatio — пасадка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калібры,
Надзвычайна маленькая птушка з прыгожым яркім апярэннем (водзіцца ў
[Ісп. colibri.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усхо́д¹, -у,
1. Паяўленне, час, а таксама месца паяўлення свяціла над гарызонтам.
2. Адзін з чатырох напрамкаў свету, процілеглы захаду, і напрамак прасторы, процілеглы захаду; частка гарызонту, дзе ўсходзіць Сонца.
3. (з вялікай літары). Краіны, размешчаныя ў гэтым напрамку і супрацьпастаўленыя Заходняй Еўропе і
Паўночны ўсход — напрамак паміж поўначчу і ўсходам.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)