differenzíeren

1.

vt дыферэнцы́раваць, адро́зніваць, расчляня́ць

2.

(sich) адмяжо́ўвацца, адмаўля́цца, устры́млі- вацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

recant [rɪˈkænt] v. fml адрака́цца, адмаўля́цца ад сваі́х по́глядаў або́ перакана́нняў; публі́чна ка́яцца ў сваі́х памы́лках;

He recanted his promise. Ён адмовіўся ад свайго абяцання.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scorn​2 [skɔ:n] v.

1. пагарджа́ць, ста́віцца з пага́рдаю

2. fml адхіля́ць, адмаўля́цца (ад чаго-н.);

scorn smb.’s advice грэ́баваць чыёй-н. па ра́даю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ГЕ́НРЫКАВЫ АРТЫ́КУЛЫ

(лац. Articuli Henriciani),

акт аб абмежаванні вярхоўнай улады манарха ў Рэчы Паспалітай сеймам, прыняты ў 1574 пры абранні каралём і вял. князем Генрыка Валезы (гл. ў арт. Генрых, франц. каралі). Складаўся з 18 пунктаў, паводле якіх кароль абавязваўся правіць разам з радай (18 чал. з сенатараў) без спадчыннага замацавання трона, склікаць сеймы праз 2 гады, без аднагалоснай згоды сейма не заключаць мір і не аб’яўляць вайну, не склікаць шляхецкае апалчэнне — паспалітае рушэнне, не ўводзіць новых падаткаў. Шляхце давалася права адмаўляцца ад паслушэнства каралю пры парушэнні ім Генрыкавых артыкулаў. Без змен Генрыкавы артыкулы пацвярджаліся наступнымі каралямі пры іх абранні на трон Рэчы Паспалітай.

т. 5, с. 158

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

rezygnować

незак.

1. адракацца, адмаўляцца;

rezygnować ze stanowiska — пайсці ў адстаўку;

2. прымірацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

отпира́ться несов.

1. (открываться) адмыка́цца; адчыня́цца; адсо́ўвацца; адшчэ́плівацца, адшчапля́цца;

2. (отказываться) разг. адмаўля́цца, адпіра́цца; адрака́цца;

3. страд. адмыка́цца, адчыня́цца; адсо́ўвацца, адшчэ́плівацца, адшчапля́цца; см. отпира́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verzíchten

vi (auf A) адмаўля́цца (ад чаго-н.), вырака́цца (чаго-н. будучага, магчымага)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

decline​2 [dɪˈklaɪn] v.

1. занепада́ць, прыхо́дзіць у заняпа́д, пагарша́цца

2. адмаўля́цца; адхіля́ць

3. ling. скланя́ць

♦

smb.’s declining years lit. апо́шнія гады́ чыйго́-н. жыцця́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бракава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., каго-што.

1. Прызнаваць што‑н. недабраякасным, заганным. Бракаваць тавар. // Адмаўляцца ад каго‑, чаго‑н., адвяргаць што‑н. [Маі:] — Ну дзякаваць і.. [Сяргею Пятровічу] і ўсім, што не бракуюць цябе [Касю]. Дубоўка.

2. безас. Неставаць, не хапаць; быць у недастатковай колькасці. Праўда, у.. [Аксёна Верамеевіча] бракавала ведаў, але Гаруноў амаль не заўважаў гэтага. Дуброўскі. [Лішчыкаву] патрэбен быў час на гаворку аб жыцці-быцці, а ў лётчыкаў на вайне часу бракавала. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмаўле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аднаўляць — адмовіць і адмаўляцца — адмовіцца. // Адмоўны адказ на просьбу, патрабаванне і пад. [Лінкевіч] уяўляў, што яго просьбу можа задаволіць старшыня, і таму зразумеў словы Шаманскага, як адмаўленне. Дуброўскі.

2. Непрызнанне чаго‑н. Сіла рамана [«Трэцяе пакаленне»] Кузьмы Чорнага ў адмаўленні старога і сцверджанні новага, у вялікай мастацкай праўдзе, з якой робіць гэта. Галавач.

3. Тое, што фактам свайго існавання адмаўляе, выключае магчымасць існавання чаго‑н. іншага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)