д’я́бальшчына, ‑ы, ж.

Разм. (звычайна ў клічных выразах). Пра незразумелы збег абставін, недарэчнае становішча. — Што за д’ябальшчына: замок адкрыты, а дзверы не адчыняюцца. Прокша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spoken​1 [ˈspəʊkn] adj. размо́ўны, ву́сны;

spoken language гутарко́вая мо́ва;

the spoken protest адкры́ты пратэ́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пралётка ’лёгкі адкрыты двухмесны экіпаж’ (ТСБМ). З рус. пралётка ’тс’, якое, паводле Даля (3, 493), ад пролетать ’хутка працякаць, прабягаць пэўную адлегласць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гагарыні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Бясколерны або ружова-жоўты мінерал, адкрыты ў 1961 г. у Казахстане і Тувінскай АССР, названы ў гонар Ю. А. Гагарына.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pregnable

[ˈpregnəbəl]

adj.

прысту́пны, адкры́ты для напа́даў, слабы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

assailable

[əˈseɪləbəl]

adj.

адкры́ты для напа́даў, слабы́, прысту́пны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дро́жкі, ‑жак; адз. няма.

Лёгкі адкрыты экіпаж. Сам наш старшыня, не давяраючы нікому, намазаў восі і колы ў дрожках, запрог каня і пакаціў па горадзе. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распяча́таны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад распячатаць.

2. у знач. прым. Адкрыты, расклеены (пра пісьмо, пакет). Аляксей дастае з кішэні шыняля распячатаны канверт. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгляда́ч, ‑гледача, м.

Абл. Той, хто ўпотай наглядае, выглядае каго‑, што‑н. [Аляксей:] — А чалавек на скале мне не спадабаўся. Падглядач. Такі больш небяспечны, чым адкрыты вораг. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кансі́ліум, ‑у, м.

Нарада некалькіх урачоў для абмеркавання стану хворага, удакладнення дыягназу і спосабаў лячэння. Склікаць кансіліум. Правесці кансіліум. □ Кансіліум выявіў у Давіда адкрыты працэс сухотаў. Машара.

[Лац. consilium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)