літара́льны​2

(лац. litoralis, ад litus = узбярэжжа)

прыбярэжны (напр. л-ыя адклады).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тылі́ты

(англ. tillite, ад till = валунная гліна)

выкапнёвыя марэнныя адклады старажытных зледзяненняў Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гі́ція

(шв. gyttja = глей, ціна)

азёрныя адклады з рэшткаў мікраарганізмаў, раслін і мінеральных рэчываў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

неры́тавы

(ад гр. nerites = марскі малюск)

мелкаводны (напр. н-ая зона, н-ыя адклады).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хемаге́нны

(ад хема- + -генны)

звязаны з хімічнымі рэакцыямі (напр. х-ыя адклады ў вадаёмах).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэлю́вій

(лац. deluvium)

адклады на схілах гор прадуктаў выветрывання горных парод (гліны, пяску і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

флювіягляцыя́льны

(ад лац. fluvius = рэчка + glacialis = ледзяны)

выкліканы дзеяннем талых ледніковых водаў (напр. ф-ыя адклады).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

буза́ ​1, ‑ы, ж.

1. Рэшткі вадкасці, падонкі. На дне бочкі адна буза асталася.

2. Лёгкае хмельнае пітво з проса, грэчкі, ячменю, пашыранае галоўным чынам у Крыму і на Каўказе.

3. Адклады на дне вадаёмаў (рэк, сажалак, азёр), якія складаюцца з найдрабнейшых частак мінеральных і арганічных рэчываў.

буза́ ​2, ‑ы, ж.

Разм. Скандал, шум.

[Перс. buzä.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыса́дзісты ’невысокага росту, але шыракаплечы, моцнага складу; нізкі, але шырокі, тоўсты’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Стан.; астрав., Сл. ПЗБ; ТС), прыся́дзісты, прыся́дзістый ’каржакаваты, каранасты’ (смарг., брасл., Сл. ПЗБ), пріся́дзістый ’прыземісты, але шыракаплечы, моцны’ (Бяльк.). Укр. приса́дистий ’тс’, рус. приса́дистый ’тс’, польск. przysadzisty ’нізкі і тоўсты’. Ад прысадзіць ’пасадзіць бліжэй да каго- ці чаго-небудзь’, тут, відаць, ’бліжэй да зямлі’ (гл.) з суф. ‑істы. Банькоўскі (2, 948) звязвае з przysada ’дадатак’ і ’адклады тлушчу на клубах’, што малаверагодна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

траверці́н

(іт. travertino)

горная парода, нацёчныя адклады вуглякіслага кальцыю (кальцыту, араганіту) з халодных ці гарачых мінеральных крыніц; вапняковы туф.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)