до́блесны, ‑ая, ‑ае.

Высок. Які славіцца подзвігамі; адважны, мужны, геройскі. Доблесная армія. □ Навекі слава доблесным салдатам, Што пераможна йшлі за свой народ. Панчанка. // Поўны доблесці. Доблесны подзвіг. // Самаадданы, накіраваны на дасягненне якой‑н. высокай мэты. Доблесная праца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

venturesome

[ˈventʃərsəm]

adj.

1) рызыко́ўны, неразва́жны

2) адва́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brawurowy

1. хвацкі, зухаваты, адважны; смелы;

2. бравурны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

daring​2 [ˈdeərɪŋ] adj.

1. адва́жны, сме́лы;

a daring attack сме́лая ата́ка

2. дзёрзкі (пра план, прапанову і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

undaunted [ˌʌnˈdɔ:ntɪd] adj. fml бясстра́шны, адва́жны; му́жны; сто́йкі;

Although outnumbered, he was undaunted. Ворагаў было многа, але ён не здаваўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

граза́, ‑ы, ж.

Той (тое), што выклікае, наводзіць страх. Прайшла брыгада імя Чапаева — граза нямецкіх цягнікоў. Карпаў. Наперадзе быў славуты семсот дваццаты кіламетр — граза машыністаў Сарынскага дэпо. Васілёнак. [Слава] спрабаваў зазірнуць наперад: як сустрэне яго адважны пагранічнік Карацупа — граза парушальнікаў граніцы. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэліба́ш

(тур. delibas, ад deli = дзікі, смелы + bas = галава)

1) ахоўнік пашы ў султанскай Турцыі;

2) перан. адважны воін, ліхі коннік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

gritty

[ˈgrɪti]

adj.

1) пясча́ны, жвіравы́

2) informal адва́жны, рашу́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stalwart [ˈstɔ:lwət] adj.

1. fml мо́цны, ду́жы, мажны́

2. му́жны, сто́йкі, рашу́чы;

a stalwart will непахі́сная во́ля;

a stalwart knight адва́жны ры́цар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

adventurous

[ədˈventʃərəs]

adj.

1) аванту́рны; прыго́дніцкі; ху́ткі да ры́зыкі; адва́жны

a bold adventurous explorer — адва́жны прыго́днік, разьве́днік

2) рызыко́ўны

an adventurous undertaking — рызыко́ўнае й небясьпе́чнае пачына́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)