1. Уласцівасць смелага. Смеласць выступленне. □ А потым глядзіш, гэты факт, памножаны на смеласць думкі і дасціпнасць домыслу, становіцца ўжо тым грунтам, на якім вырастаюць нарысы, эсэ, манаграфіі.«Маладосць».
2. Смелыя паводзіны; храбрасць, адвага. Смеласць і бясстрашша, якімі валодаў Уладзімір Ільіч, перадаваліся і прысутным.Гурскі.Цяпер адна смеласць [падпольшчыкам] не памагала, патрэбна была яшчэ і хітрасць.Новікаў.У знішчальніка павінна быць дзёрзкая смеласць.Алешка.// Рашучасць. Нініна ўсмешка, мусіць, паддала хлопцу смеласці, ён таксама ўсміхнуўся і сеў каля Ніны.Арабей.А смеласці [у Антона] не хапала падысці, слова сказаць [Паліне].Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
brave1[breɪv]adj. хра́бры, сме́лы, адва́жны;
brave people адва́жныя лю́дзі;
a brave decision сме́лае рашэ́нне;
be brave! смяле́й!
♦
put on a brave face рабі́ць вы́гляд, што вы ўпэ́ўненыя і шчаслі́выя/задаво́леныя;
none but the brave deserves the fairу ≅ у каго́адва́га, у таго́ і перава́га
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
supreme
[suˈpri:m]
adj.
1) найвышэ́йшы
a supreme ruler — найвышэ́йшы валада́р
supreme power — найвышэ́йшая ўла́да
2) найбо́льшы, скра́йні
supreme courage — надзвыча́йная адва́га
3) крыты́чны, экстрэма́льны (мо́мант)
•
- the supreme sacrifice
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
spine
[spaɪn]
n.
1) хрыбе́тнік -а m., хрыбе́т-та́m.
2) Figur.адва́га, рашу́часьць f.
3) це́рнь -я m., калю́чка f.
4) Zool. го́лка f. (у во́жыка)
5) сьпі́нка кні́гі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
grit
[grɪt]1.
n.
1) пясо́к -ку́m., дро́бны жвір
2) буйназярні́сты пясча́нік -у m.
3) адва́гаf., гарт -у m., вы́трымка, рашу́часьць, му́жнасьць f.
2.
v.t. (-tt-)
рыпе́ць, скрыгата́ць (зуба́мі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
confidence
[ˈkɑ:nfɪdəns]
n.
1) ве́ра, упэ́ўненасьць f.; даве́р -у m.
with full confidence in victory — з по́ўнай ве́рай у перамо́гу
2) самапэ́ўнасьць f
3) адва́гаf.; зухва́льства n.
•
- take into one’s confidence
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
го́радм. го́род;
○ во́льны г. — во́льный го́род;
гало́ўны г. — гла́вный го́род;
губе́рнскі г. — губе́рнский го́род;
зашта́тны г. — зашта́тный го́род;
◊ ні к сялу́ ні к ~ду — погов. ни к селу́ ни к го́роду;
го́рад-геро́й — го́род-геро́й;
адва́га (сме́ласць) гарады́ бярэ́ — погов. сме́лость города́ берёт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
waver
[ˈweɪvər]1.
v.i.
1) калыха́цца, хіста́цца
2) мігаце́ць, мігце́ць
a wavering light — мігатлі́вае сьвятло́
3) вага́цца, хіста́цца
My courage wavered — Мая́адва́га пахісну́лася
2.
n.
1) мігаце́ньне, мігце́ньне, хіста́ньне n.
2) вага́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
адча́й, ‑ю, м.
1. Стан крайняй безнадзейнасці, упадку духу з прычыны гора, непрыемнасці; роспач. «Што рабіць, што рабіць?» — у адчаі шаптала .. [Антаніна] і кінулася ў канюшню, што стаяла поруч, да Лявона.Васілевіч.Ах, як.. [Жэні] цяжка было сказаць апошнія словы! Яна вымавіла іх з горыччу і нават з адчаем.Мележ.Фінал .. большасці навел Мапасана — беспрасветны адчай.Галавач.
2. Рашучасць, адвага, вялікая рызыка, безразважная храбрасць. Адзін немец трымаў лескі, а другі, ускарабкаўшыся па іх пад самую страху, сцягваў з сена нейкую жанчыну. Жанчына з адчаем адбівалася.Колас.Вада ў лодцы ўсё прыбывала, і ніякая сіла ўжо не магла спыніць яе. Са злым адчаем выбіваліся з сіл Федзя і Ільюша.Каваль.Камандзір палка толькі дзівіўся адчаю і смеласці хлапцоў і Ганны.Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ooze
[u:z]1.
v.
1) прасо́чвацца, сачы́цца
2) зьніка́ць, міна́ць
His courage oozed away as he waited — Адва́га ў яго́ зьніка́ла, паку́ль ён чака́ў
His strength oozed away — Сі́лы яго́ пакі́нулі
2.
n.
паво́льнае цячэ́ньне, прасо́чваньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)