валёнкі, ‑нак; адз. валёнак, ‑нка, м.

Зімовы абутак, боты, зваленыя з шэрсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́віцца, ‑віцца; незак.

Станавіцца каравым (у 1, 3 знач.); каравець. Абутак каравіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́скі, ‑ая, ‑ае.

Які доўга носіцца; моцны (пра адзенне, абутак і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае неаднолькавы з другім (другімі) памер. Разнамерны абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стапта́ць, стапчу́, сто́пчаш, сто́пча; стапчы́; стапта́ны; зак.

1. гл. таптаць.

2. што. Доўга носячы, знасіць або скрывіць на адзін бок (пра абутак).

С. боты.

|| незак. сто́птваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бо́ты

(польск. boty, ад фр. bottes)

абутак з высокімі халявамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

няпа́рны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які не складае разам з іншым пары. Няпарны абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падваксава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Разм. Пачысціць абутак ваксай злёгку або дадаткова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэкставіні́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэкставініту; зроблены з тэкставініту. Тэкставінітавы абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паразва́львацца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -аецца; -аемся, -аецеся, -аюцца; зак.

Разваліцца — пра ўсё, многае ці пра ўсіх, многіх.

Абутак паразвальваўся зусім.

Паразвальваліся ў крэслах, нібы тыя паны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)