спецабу́так, ‑тку, м.

Спецыяльны абутак, прызначаны для працы ў складаных умовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

adidasy

мн. красоўкі; спартыўны абутак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

człapy

мн. растаптаны абутак; шлапакі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бо́ты

(польск. boty, ад фр. bottes)

абутак з высокімі халявамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

унты́, -о́ў, адз. унт, -а́, м. і у́нты, унт, адз. у́нта, -ы, ДМ -нце, ж.

Абутак з футра на мяккай падэшве ў народаў на Поўначы і Сібіры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недаме́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

1. Тое, што не мае належнага або нармальнага памеру.

2. Абутак і вопратка большага памеру, чым дзіцячы, і меншага, чым дарослы (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дадра́цца, ‑дзярэцца; зак.

Разм. Канчаткова падрацца, знасіцца (пра адзенне, абутак і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваксава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

Мазаць, чысціць абутак ваксай. Ваксаваць боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валёнкі, ‑нак; адз. валёнак, ‑нка, м.

Зімовы абутак, боты, зваленыя з шэрсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́віцца, ‑віцца; незак.

Станавіцца каравым (у 1, 3 знач.); каравець. Абутак каравіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)