Verbum

дэмарка́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Устанаўленне і абазначэнне на мясцовасці спецыяльнымі знакамі граніц паміж сумежнымі дзяржавамі.

2. Адмежаванне амярцвелых участкаў тканкі ад здаровых.

|| прым. дэмаркацы́йны, -ая, -ае.

○

Дэмаркацыйная лінія —

1) лінія, паласа, што раздзяляе войскі праціўнікаў у перыяд перамір’я;

2) лінія, якая падзяляе на зоны акупацыі тэрыторыю пераможанай дзяржавы;

3) у медыцыне: паласа новай (грануляцыйнай) тканкі, якой адмяжоўваецца здаровая, жыццяздольная тканка ад амярцвелай.

дэма́рш, -у, мн. -ы, -аў, м.

Дыпламатычнае выступленне (пратэст, просьба або папярэджанне), адрасаванае ўраду якой-н. дзяржавы.

Д. пасла.

дэмаскава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е і дэмаскі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што.

Зняць (знімаць) або парушыць (парушаць) маскіроўку.

Д. аб’ект.

|| звар. дэмаскава́цца, -ку́юся, -ку́ешся, -ку́ецца; -ку́йся і дэмаскі́равацца, -руюся, -руешся, -руецца; -руйся.

|| наз. дэмаскава́нне, -я, н., дэмаскі́раванне, -я, н. і дэмаскіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

дэмілітарызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго-што.

Раззброіць (раззбройваць) дзяржаву, забараніўшы мець ваенную прамысловасць, умацоўваць якую-н. тэрыторыю і трымаць на ёй узброеныя сілы.

дэмісезо́нны, -ая, -ае.

Пра верхняе адзенне, тканіну: прызначаны для нашэння вясной і ўвосень.

Дэмісезоннае паліто.

дэмо́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па дэмаграфіі.

дэ́мпінг, -у, м. (спец.).

Адзін са сродкаў канкурэнтнай барацьбы: продаж тавараў на знешніх рынках па заніжаных цэнах.

|| прым. дэ́мпінгавы, -ая, -ае.

Дэмпінгавыя цэны.

дэнансава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак. і незак., што (спец.).

У міжнародным праве: аб’явіць (аб’яўляць) аб несапраўднасці дагавору, пагаднення і пад.

Д. дагавор.

|| наз. дэнансава́нне, -я, н. і дэнанса́цыя, -і, ж.

дэнатура́т, -у, М -ра́це, м.

Этылавы спірт-сырэц са спецыяльнымі дабаўкамі, прызначаны для тэхнічных мэт.

дэнацыяналізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Вярнуць (вяртаць) нацыяналізаваную маёмасць ранейшым уладальнікам.

|| наз. дэнацыяналіза́цыя, -і, ж.