Verbum

дэзынфе́кцыя, -і, ж.

Абеззаражванне, знішчэнне хваробатворных мікробаў пры дапамозе спецыяльных сродкаў.

Правесці дэзынфекцыю.

|| прым. дэзынфекцы́йны, -ая, -ае.

дэзынфіцы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) дэзынфекцыю чаго-н.

Д. вопратку хворага.

|| зак. таксама прадэзынфіцы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

дэі́зм, -у, м.

Рэлігійна-філасофскае вучэнне, якое прызнае Бога тварцом свету, але адмаўляе яго ўмяшанне ў з’явы прыроды і грамадскага жыцця.

|| прым. дэісты́чны, -ая, -ае.

дэі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік дэізму.

|| прым. дэісты́чны, -ая, -ае.

дэйтэ́рый, -ю, м.

Стабільны ізатоп вадароду, цяжкі вадарод.

|| прым. дэйтэ́рыевы, -ая, -ае.

дэ́ка, -і, мн. -і, дэк, ж.

Дэталь струннага музычнага інструмента, якая служыць для ўзмацнення гуку.

дэка...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. дзесяць, напр.: дэкаграм, дэкалітр, дэкатона.

дэка́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ка́д, ж.

1. Прамежак часу ў дзесяць дзён.

Першая д. мая.

2. Дзесяць дзён, у якія праводзіцца якое-н. грамадскае мерапрыемства.

Д. беларускага мастацтва ў Маскве.

|| прым. дэка́дны, -ая, -ае.

Д. графік.

дэкада́нс, -у, м. (кніжн.).

1. Заняпад, культурны рэгрэс.

2. Тое, што і дэкадэнцтва.

дэкадэ́нцтва, -а, н.

Агульная назва нерэалістычных кірункаў у літаратуры і мастацтве канца 19 — пачатку 20 ст., якія характарызуюцца фармалізмам, крайнім індывідуалізмам.

|| прым. дэкадэ́нцкі, -ая, -ае.