Verbum

бяло́к², -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м.

1. Празрыстая частка птушынага яйца, якая акружае жаўток.

2. Непразрыстая белая абалонка вока.

|| прым. бялко́вы, -ая, -ае.

вастра... (гл. востра...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «востра...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: вастраверхі, вастраносы.

веліка... (гл. вяліка...).

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «вяліка...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: велікадушны, велікарослы, велікасвецкі.

верхне... (а таксама верхня...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які размяшчаецца або ўзнікае ў верхняй частцы чаго-н., напр.: верхнедняпроўскі, верхнялужыцкі.

верхня... (гл. верхне...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «верхне...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: верхнядзвінскі, верхняволжскі.

візі́р¹, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Прыбор для візіравання; відашукальнік.

2. Частка прыцэльнага прыстасавання з вузкай шчылінай.

|| прым. візі́рны, -ая, -ае.

бакаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

1. Бакавая частка чаго-н.

Б. армяка выгарала.

Б. судака.

2. Тое, што і бакавіца.

Б. кузава.

бакенба́рды, -аў, адз. -а, -ы, ж.

Частка барады ад скроняў па шчоках пры выгаленым падбародку.

Адпусціць б.

Насіць б.

|| прым. бакенба́рдны, -ая, -ае.

ада́жыа (спец.).

1. прысл. Павольна, працяжна (аб тэмпе выканання музычных твораў).

2. наз., нескл., н. Музычны твор або частка яго ў павольным тэмпе.

акра́вак, -ра́ўка, мн. -ра́ўкі, -ра́ўкаў, м.

Абрэзак, кавалак, частка чаго-н. (лыка, скуры і пад).

Рукавіцы з акраўкаў аўчыны.

|| прым. акра́ўкавы, -ая, -ае.