варся́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Высокая травяністая расліна сямейства варсянкавых, суквецце якой выкарыстоўваецца пры варсаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стрэлкалі́ст, ‑у, М ‑сце, м.
Шматгадовая балотная або водная травяністая расліна сямейства шальнікавых з белымі кветкамі і стрэлападобным лісцем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
туберо́за, ‑ы, ж.
Шматгадовая дэкаратыўная травяністая расліна сямейства амарылісавых з белымі духмянымі кветкамі, эфірны алей якіх выкарыстоўваецца ў парфумерыі.
[Лац. tuberosa — пакрыты бугаркамі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фейхо́а,
1. Кустовая вечназялёная расліна сямейства міртавых.
2. Плод гэтай расліны з моцным пахам, які напамінае пах суніц, ананаса.
[Ісп. Feijoa.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарамша́, ‑ы, ж.
Травяністая, цыбульная расліна сямейства лілейных; дзікі часнок. Чарамша і абляпіха, Не забыць нам Вашых чар. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Нізкарослая дравяністая расліна, у якой галіны пачынаюцца амаль ад самай паверхні глебы. Куст бэзу. Куст парэчак. Куст маліны.
2. Травяністая расліна, сцябліны якой растуць пучком. Куст быльніку. Куст суніц.
3. перан. Аб’яднанне якіх‑н. прадпрыемстваў, арцелей і пад.
•••
Какаінавы куст — трапічная расліна сямейства какаінавых, лісце якой утрымлівае какаін і іншыя алкалоіды; кока 2.
Глядзець (пазіраць) у кусты гл. глядзець.
У кусты (хавацца, уцякаць і г. д.) — далей ад адказнасць ад непасрэднага ўдзелу ў справе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грэ́чка, -і, ДМ -чцы, ж.
Травяністая меданосная расліна сямейства грэчкавых, а таксама зерне гэтай расліны, з якога робяць крупы і муку.
|| прым. грэ́чкавы, -ая, -ае і грэ́цкі, -ая, -ае.
Грэчкавы мёд.
Сямейства грэчкавых (наз.). Грэцкія крупы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кано́плі, канапе́ль.
Высокая травяністая расліна сямейства каноплевых, са сцёблаў якой вырабляюць пяньку, а з семя — алей, а таксама семя гэтай расліны.
◊
Як Піліп з канапель (разм.) — знянацку выскачыць, з’явіцца адкуль-н.
|| прым. канапля́ны, -ая, -ае.
К. алей.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аргані́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Усякая жывая істота, расліна.
Развіццё арганізмаў.
2. Сукупнасць фізічных і духоўных уласцівасцей чалавека.
Здаровы а.
3. Складанае арганізаванае адзінства (перан.).
Дзяржаўны а.
|| прым. аргані́зменны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ГІБІ́СКУС
(Hibiscus),
род кветкавых раслін сям. мальвавых. Каля 300 відаў. Пашыраны пераважна ў трапічных і субтрапічных, радзей ва ўмераных абласцях зямнога шара. На Беларусі як рэдкая занесеная аднагадовая расліна трапляецца гібіскус трайчасты (Н. trionum). Многія віды вырошчваюць у адкрытым грунце, у аранжарэях і пакоях. Найб. вядомыя гібіскусы: кітайская ружа, або клянок (Н. rosa-sinensis), — доўгаквітучая пакаёвая расліна; гібрыдны (Н. x hybridus) — уключае шматгадовыя буйнакветкавыя полігібрыды; у Крыме, на Каўказе і ў Сярэдняй Азіі культывуюць гібіскус сірыйскі (Н. syriacus). Гасп. значэнне мае каштоўная тэхн. расліна гібіскус каноплевы (Н. cannabinus), вядомая пад назвай кенаф, і гібіскус ядомы, або бамія (Н. esculentus).
Шматгадовазялёныя або лістападныя дрэвы і кусты, таксама шмат- ці аднагадовыя травяністыя расліны. Лісце пераважна пальчаталопасцевае, кветкі звычайна двухполыя, буйныя, яркаафарбаваныя. Плод — каробачка. Дэкар., харч. і тэхн. (валакністыя, алейныя) расліны, некат. віды выкарыстоўваюць на выраб валакна і паперы, у ежу.
Г.У.Вынаеў.
т. 5, с. 214
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)