румя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Стэпавая двухгадовая расліна сямейства бурачнікавых з цвёрдымі шурпатымі лістамі і пурпурнымі кветкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хвошч, хвашчу, м.
Шматгадовая споравая травяністая расліна сямейства хвашчовых з зялёнымі, звычайна галінастымі сцёбламі і лускаватым лісцем. Палявы хвошч. Балотны хвошч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шышкано́сны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які дае шышкі (у 3 знач.), з шышкамі. Шышканосная расліна. // Як састаўная частка пазваў раслін. Шышканосны хвойнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эспарцэ́т, ‑у, М ‑цэце, м.
Кармавая меданосная шматгадовая травяністая расліна сямейства бабовых. Калгас «Сцяг камунізма» пачаў вырошчваць бабовую культуру эспарцэт. «Беларусь».
[Фр. esparcette.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пажарні́ца ’шматгадовая расліна сямейства злакавых з суквеццем у выглядзе мяцёлкі’ (ТСБМ), пажарнік, пажарніца ’расліна Holcus mollis L.’ (Кіс.), ’расліна, якая расце ў хваёвым лесе пасля пажару’ (Янк. 1), пажарніца палявая ’расліна Holcus mollis L.’ (Кіс.). Суфіксальныя вытворныя ад пажарны, г. зн. ’расліна, якая расце на месцы пажару’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
thorn [θɔ:n] n.
1. bot. калю́чка; це́рні;
a crown of thorn цярно́вы вяно́к
2. калю́чая раслі́на
♦
a thorn in one’s flesh/side прычы́на пастая́ннага раздражне́ння; бяльмо́ на во́ку
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
вярба́, -ы́, мн. ве́рбы і (з ліч. 2, 3, 4) вярбы́, ве́рбаў, ж.
Дрэвавая і кустовая расліна сямейства вярбовых з разложыстымі галінамі і вузкім лісцем.
|| памянш. вярбі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
|| прым. вярбо́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
агуро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.
Агародная расліна сямейства гарбузовых з паўзучым сцяблом і даўгаватым зялёным плодам, а таксама плод гэтай расліны.
Насенне агуркоў.
Маласольныя агуркі.
|| памянш. агуро́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
|| прым. агуро́чны, -ая, -ае.
А. расол.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
плывуне́ц, -нца́ і -нцу́, мн. -нцы́, -нцо́ў, м.
1. -нца́. Жук, які жыве ў стаячай або павольна цякучай прэснай вадзе.
2. -нцу́. Насякомаедная водная расліна з шарападобнымі пухіркамі на лісцях, якія ўлоўліваюць дробных водных насякомых і харчуюцца імі (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гіяцы́нт, -а і -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
1. -а. Травяністая расліна сямейства гіяцынтавых з прадаўгаватымі вузкімі лістамі і пахучымі кветкамі, сабранымі ў суквецце.
2. -у. Мінерал чырвонага ці залацістааранжавага колеру, разнавіднасць цыркону.
|| прым. гіяцы́нтавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)