Цягучая вадкасць, якая выдзяляецца асобымі залозамі ў поласці рота чалавека і жывёлы і садзейнічае змочванню і пераварванню ежы. [Кузьма:] — Ды такая паляндвіца! Свіціцца проста. У мяне аж сліна пацякла, калі ўбачыў.Ермаловіч.[Пніцкі] ўжо .. у смак гаворкі ўваходзіў: пырскаў слінаю, патрасаў плячыма.Чорны.Стаіць ураднік, выцірае рукавом сліну з рота, твар злосны і крывіцца ад знявагі.Каваль.
•••
Глытаць слінугл. глытаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ту́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Рмн. ‑шак; ж.
Памянш.-ласк.да туша (у 1 знач.); цела забітай жывёлы, птушкі і пад. невялікіх памераў. [Князь:] — Вэндзіць фазана будзеш як заўсёды на драўляным пілавінні з цукрам. І каб тушкі не дакраналіся адна да адной!Караткевіч.Штогод з Жлобіна ў буйныя цэнтры нашай краіны накіроўваюцца ў вагонах-халадзільніках тысячы скрынак з упакаванымі тушкамі «зялёных качанят».«Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
царко́ўнік, ‑а, м.
Разм.
1. Служыцель царквы. Ужо ў сваіх першых творах сын былога парабка і парабчанкі [Кузьма Чорны] выстаўляе на ўсенароднае асмяянне хцівых царкоўнікаў, ксяндзоў, папоў.Вітка.Археалагічныя даследаванні дапамаглі абвергнуць сцвярджэнне царкоўнікаў аб тым, што рэлігія існавала вечна і што ў рэлігійнасці заключаецца самае галоўнае адрозненне чалавека ад жывёлы.Штыхаў.
2. Той, хто адстойвае і прапагандуе рэлігію і царкоўную ідэалогію.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пастаўні́к ’загародка для жывёлы ў полі’ (зах., паўн.-зах., маг., ДАБМ, к. 232; Сцяшк.; стаўбц., Прышч. дыс.; паст., Сл. ПЗБ). Да паставіць (жывёлу, скаціну) у загарадзе < ста́віць (гл.). Аб суфіксе ‑нік гл. Сцяцко, Афікс. наз., 55. Значэнне ’паша’ (бяроз., Сл. Брэс.) — вынік пераносу значэння па сумежнасці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
за́гарад Месца начнога стаяння жывёлы на далёкіх пашах (Навагр., Стол.).
□ ур. Загарад (поле) каля в. Кароцічы Стол.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
заго́нчык
1. Невялікая палоска поля (Глуск.Янк. II, Стол.).
2. Невялікае адгароджанае месца для жывёлы (Дубр., Кобр.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
сутьII(3-е лицо мн. настоящего времени от глаг. «быть») книжн. ёсць; (являться) з’яўля́ецца; (это) гэ́та;
львы и ти́гры суть хи́щные живо́тные ільвы́ і ты́гры — гэ́та драпе́жныя жывёлы;
◊
(э́то) не суть ва́жно (гэ́та) не (так) ва́жна.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
pound
I[paʊnd]
n., pl. pounds or (esp.coll.) pound
1) фунт -а m. (адзі́нка вагі́)
2) фунт -а m. (грашо́вая адзі́нка)
II[paʊnd]1.
v.
1) мо́цна сту́кацца, калаці́ць (напр. у дзьве́ры)
2) калаці́цца (пра сэ́рца)
3) таўчы́(на мя́згу ці парашо́к)
4) ця́жка ісьці́; бе́гчы, тупаце́ць
2.
n.
1) біцьцё n.
2) мо́цны ўда́р
III[paʊnd]
n.
1) ме́сца трыма́ньня бяздо́мнай жывёлы
2) заго́н -у m. (для жывёлы)
3) informal турма́f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пісаг і піса́га, піся́г і пісяга, пісёгі, пісоґі, пісяге́, піцо́гі, пісога, піса́к ’шрам’, ’значная драпіна’ (ТСБМ, Янк. 1; рагач., Арх. ГУ; Сл. ПЗБ; маладз., Янк. Мат.), піса́к ’шрам ад рога ці пугі на скуры жывёлы’ (гродз., З нар. сл.), піса́га ’шрам’ (капыл., Нар. словатв.); піса́г, піса́га, піся́г, піся́га, пісу́га, піса́к ’шрам на скуры жывёлы’ (ЛА, 1); пісагі́ ’пацёкі на вокнах’ (люб., ЛА, 4), піса́гі ’рагі’, ’сляды на дрэнна вымытай кашулі’ (пух., шальч., Сл. ПЗБ). Утвораны пры дапамозе суфіксаў ‑agъ, ‑ʼagъ, ‑aga, ‑ʼaga, ‑ogъ і інш. ад дзеяслова *pisati > піса́ць (гл.). Сюды ж пісега́вы ’паскаваты па масці’ (мазыр., З нар. сл.), пісяга́ты — назва масці (з вузкімі палоскамі іншага колеру) (Янк. 3.), піся́жыць ’пугай наносіць шрамы’ (Шат., Янк. 3.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
маладнякм
1. (маладыя жывёлы, птушкі) Júngtiere pl; Júngvieh n -(e)s (скаціна); Júngvögel pl (птушкі); Júngwild n -es (дзічына);
2. (лес) Júngholz n -es; Júngwald m -es, -wälder;
3.разм (моладзь) júnge Léute, Júgend f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)