пламбава́ць
1. спец. (накладваць пломбы) plombíeren vt, mit éiner Plómbe verséhen*;
2. мед. (зубы) plombíeren vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
под м. спец. (у печы) Ófenboden m -s, -boden і -böden, Ófensohle f -, -n; Hérdsohle f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
саладзі́ць
1. (рабіць салодкім) süßen vt (тс. перан.);
2. спец. (прарошчваць зерне на солад) málzen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сепара́тар м. спец. Separátor m -s, -tóren;
мало́чны сепара́тар с.-г. Mílchseparator m, Mílchzentrifuge f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
depresja
depresj|a
ж.
1. спец. дэпрэсія;
2. дэпрэсія, прыгнечанасць;
wpędzić w ~ę — увагнаць у дэпрэсію;
popaść w ~ę — упасці ў дэпрэсію
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прабе́г, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. прабягаць — прабегчы (у 1, 2 знач.).
2. Спартыўнае спаборніцтва па бегу, яздзе. Лыжны прабег.
3. Спец. Знаходжанне якога‑н. транспартнага сродку ў дарозе, у эксплуатацыі. Падрыхтаваць машыны да прабегу.
4. Спец. Адлегласць, пройдзеная якім‑н. транспартным сродкам. Планавы прабег аўтамабіляў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сітаві́на, ‑ы, ж.
1. Спец. Тое, што і сітаватасць (у 1 знач.).
2. Спец. Адтуліна, пустата паміж часцінкамі рэчыва. Сітавіна ў метале. Сітавіна ў пясчаніку.
3. У раслінах — пора. Частку.. фенолу.. [трысцё] спажывае, як бы харчуецца ім, а лішнюю колькасць праз свае сітавіны выпускае ў паветра. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпат 1, ‑у, М шпаце, м.
Спец. Устарэлая назва мінералу, які пры ўдары расколваецца на кавалкі правільнай, геаметрычнай формы.
•••
Палявы шпат — мінерал з групы сілікатаў.
Плавіковы шпат — тое, што і плавік.
[Ням. Spat.]
шпат 2, ‑у, М шпаце, м.
Спец. Хранічнае запаленне скакальнага сустава ў каня ці рабочага вала.
[Ням. Spat.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
букле́, нескл., н.
Спец. Гладзевая тканіна з няроўнай вузлаватай паверхняй, прызначаная ў асноўным для жаночых паліто і касцюмаў.
[Фр. boucle.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вакцы́на, ‑ы, ж.
Спец. Прэпарат з аслабленай культуры заразных мікробаў, які выкарыстоўваецца ў якасці лячэбнага або папераджальнага сродку.
[Ад лац. vaccinus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)