Verbum

марапла́ванне, -я, н.

Плаванне па морах і акіянах, а таксама майстэрства вадзіць караблі.

|| прым. марапла́вальны, -ая, -ае.

марапла́вец, -ла́ўца, мн. -ла́ўцы, -ла́ўцаў, м.

Вандроўнік па морах.

|| прым. марапла́вальны, -ая, -ае.

марато́рый, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Устаноўленая ўрадам адтэрміноўка выканання абавязацельстваў на перыяд дзеяння якіх-н. надзвычайных абставін (вайна, крызіс, стыхійнае бедства і інш.).

М. на ядзерныя выпрабаванні.

марафе́т, -у, М -фе́це, м. (разм.).

У выразе: наводзіць (навесці) марафет — прывесці (прыводзіць) сябе або кватэру (хату) у парадак, навесці (наводзіць) глянец з выпадку свята, урачыстай сустрэчы каго-н.

марафо́н, -у, м.

1. Спартыўны бег на дыстанцыю 42 км 195 м, а таксама наогул спартыўныя гонкі на доўгай дыстанцыі.

Лыжны м.

2. перан. Пра якое-н. спаборніцтва, мерапрыемства, якое праходзіць вельмі доўга.

Шахматны м.

|| прым. марафо́нскі, -ая, -ае.

М. бег.

М. заплыў.

марафо́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Спартсмен, які займаецца марафонскім бегам.

марахо́д, -а, М -хо́дзе, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Мараплавец, вынаходца марскіх шляхоў.

марахо́дны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да мараходства, звязаны з мараходствам.

Мараходнае вучылішча.

Мараходныя якасці судна.

|| наз. марахо́днасць, -і, ж.

марахо́дства, -а, н.

Тое, што і мараплаванне.

ма́рачны гл. марка.