Verbum

знахо́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Знойдзеная рэч.

Бюро знаходак (установа, якая вяртае згубленыя рэчы іх уладальнікам).

2. перан. Аб кім-, чым-н. набытым і вельмі патрэбным.

Творчыя знаходкі.

Гэты спецыяліст — з. для прадпрыемства.

знахо́длівы, -ая, -ае.

Здагадлівы, дасціпны, які лёгка знаходзіць выйсце з цяжкага становішча.

З. чалавек.

|| наз. знахо́длівасць, -і, ж.

зна́цца, зна́юся, зна́ешся, зна́ецца; незак. (разм.).

1. з кім-чым. Падтрымліваць знаёмства, мець сувязі з кім-, чым-н.

З такім сябрам я і з. не хачу.

2. на чым. Добра ведаць якую-н. справу.

З. на пчалярстве.

знаць¹, зна́ю, зна́еш, зна́е; незак.

1. Тое, што і ведаць (у 1—5 знач.).

2. інф., у знач. вык. Відаць, можна заўважыць (уст.).

З. па слядах, што тут прайшоў воўк.

знаць², -і, ж.

Вышэйшы слой прывілеяванага класа ў феадальным грамадстве.

значкі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які мае значок як сведчанне пра кваліфікацыю, выкананне якіх-н. нарматываў.

|| ж. значкі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. значкі́сцкі, -ая, -ае.

зна́чны, -ая, -ае.

1. Вялікі памерам, колькасцю, сілай.

Значныя страты.

У значнай ступені.

Значна (прысл.) больш.

2. Які мае вялікае значэнне, важны.

Значныя падзеі.

З. чалавек.

|| наз. зна́чнасць, -і, ж.

значо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. Пласцінка, кружок і пад. з якім-н. адбіткам, які носіцца на грудзях як упрыгожанне, памятны знак ці знак прыналежнасці да якой-н. арганізацыі.

Памятны з.

Універсітэцкі з.

2. Умоўная паметка на чым-н.

Паставіць значкі на палях кнігі.

зна́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; незак., кім-чым, як хто-што або ў якасці каго-чаго (афіц.).

Быць запісаным дзе-н., лічыцца, называцца.

З. ў спісе.

Ён у нас значыцца ў якасці кансультанта (або як кансультант).

зна́чыць¹, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., каго-што.

1. Памячаць, ставячы знак, метку і пад.

З. старонкі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вызначаць, указваць сабой шлях, дарогу і пад.

|| зак. пазна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.