Пракавуліна ’маленькі завулак, пад’езд да двара’ (Юрч. Фраз. 1). Утворана ад прах (гл.) і вул‑, гл. вуліца, завулак, першаснае значэнне ’тое, што знаходзіцца перад вуліцай’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мітусня́, ‑і, ж.

1. Хуткі і бесперапынны рух у розных напрамках. З маленства .. [Алесь] любіў каток і тую мітусню, што панавала на ім. Шыцік.

2. Паспешнае, неспакойнае перамяшчэнне з месца на месца. У вагоне пачалася мітусня, якая звычайна бывае перад апошняй станцыяй. Васілёнак.

3. Бязладнае мільганне перад вачыма. Адкрыеш вочы, і зноў пачынаецца мітусня зданнёвых прывідаў, незразумелая галюцынацыя. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грымірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

Накладваць грым з мэтай надання акцёру патрэбнага для яго ролі выгляду. Аднойчы пані Ванда грыміравала яго перад спектаклем, падводзіла бровы, далонь з алоўкам трымаючы перад хлопцавым тварам. Брыль. // пад каго або кім-чым. Надаваць каму‑н. з дапамогай грыму выгляд, аблічча каго‑н. Грыміраваць пад рыбака. Грыміраваць артыста клоўнам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́ктар

(лац. dictor = той, хто гаворыць)

супрацоўнік радыё або тэлебачання, які чытае тэкст перад мікрафонам для перадачы ў эфір.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ёўня

(літ. jáuja)

будыніна з печкай для прасушвання снапоў перад малацьбой (звычайна пад тым жа дахам, што і ток).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лю́гер

(ням. Lugger)

1) трохмачтавае паруснае судна з бізань-мачтай перад воссю руля;

2) даўнейшы трохмачтавы парусны ваенны карабель.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

панікадзі́ла

(гр. polykandelos = які складаецца з многіх свяцільняў)

вялікая люстра са свечкамі або стаячы кандэлябр перад абразамі ў царкве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прапіле́і

(лац. propylaea, ад гр. propylaion = месца перад уваходам)

парадны, архітэктурна аформлены ўваход, брама ў горад, у архітэктурны ансамбль.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

падсправазда́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выдаецца з умовай наступнай справаздачы аб расходзе грошай.

2. Які абавязаны рабіць справаздачу перад кім‑н. Падсправаздачная асоба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апраставало́сіцца, ‑лошуся, ‑лосішся, ‑лосіцца; зак.

Дапусціць промах; даць маху; схібіць. Няхай сабе жарты, няхай смех — а не хочацца, каб перад жанчынаю апраставалосіцца. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)