зана́дта прысл. zu (sehr), zu víel, viel zu; ű́bermäßig, über die Máßen;

зана́дта мно́га zu viel; viel zu viel;

гэ́та ўжо зана́дта! das geht zu weit!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сакатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які хутка і многа гаворыць; многа сакоча. Сакатлівая жанчына. □ Сакатлівыя сойкі закрычалі ў блізкім яры. Самуйлёнак. // Уласцівы таму, хто сакоча (пра голас, гукі і пад.). Узяць сароку? Ды ў сарок Сакатлівы галасок. Калачынскі. // Пра часты адрывісты стук, падобны да сокату. Пачуўшы сакатлівую чаргу, Міша кінуў свайго каня, падаўся ў ельнік. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соли́дно нареч.

1. (прочно, надёжно) трыва́ла, мо́цна, грунто́ўна;

2. (важно, представительно) пава́жна, самаві́та;

3. (серьёзно, не легкомысленно) сур’ёзна, ста́ла;

4. (значительно) зна́чна; (много) шмат, мно́га;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навадзі́ць, ‑ваджу, ‑водзіш, ‑водзіць; пр. навадзіў, ‑дзіла; зак., каго.

1. Прывесці многа каго‑н. куды‑н.

2. Павадзіць каго‑н. доўгі час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўправаро́т, прысл.

Разм. Вельмі многа, у вельмі вялікай колькасці. [Старшыня калгаса:] — Такую сям’ю грэх было б адпускаць з калгаса. У нас работы пеўправарот... Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насні́ць, ‑сню, ‑сніш, ‑сніць; зак., чаго.

Разм. Убачыць многа чаго‑н. у сне, прысніць. Шмат недарэчнага насніла Люба за д[о]ўгую ноч. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нато́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Разм. Уваткнуць, натыкаць у што‑н. многа чаго‑н. Наторкаць сухіх галінак вакол градак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паначышча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. чаго. Чысцячы, нарыхтаваць многа чаго‑н. Паначышчаць рыбы.

2. што. Начысціць, вычысціць усё, многае. Паначышчаць гузікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзівава́цца, дзівуюся, дзівуешся, дзівуецца; незак.

Разм. Здзіўляцца. Навокал стоўпілася многа цікаўных, якія прагна глядзелі, дзіваваліся майстэрству дзядзькі, датыкаліся пальцамі да жалейкі. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адыхо́днік, ‑а, м.

Селянін, які часова ідзе з вёскі на пабочныя заработкі. [Антон:] — Людзей многа прыбавілася ў вёсцы, розныя адыходнікі дадому вярнуліся. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)