развіты́

1. (достигший высокой степени развития) развито́й;

2. перен. (духовно зрелый, просвещённый, культурный) развито́й;

○ р. сказ — грам. распространённое предложе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

тлумача́льны

1. (дающий разъяснения) поясни́тельный, объясни́тельный;

~ныя сло́вы — грам. поясни́тельные слова́;

2. (содержащий толкование) толко́вый;

т. сло́ўнік — толко́вый слова́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

odmienić

зак.

1. змяніць, перамяніць;

2. грам. праскланяць (назоўнік); праспрагаць (дзеяслоў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

orzecznik

м.

1. грам. іменная частка выказніка;

2. філ. атрыбут; прэдыкат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łącznik

м.

1. сувязны;

2. грам. дэфіс, злучок;

3. муз. ліга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

porządkowy

парадкавы;

numer porządkowy — парадкавы нумар;

liczebnik porządkowy грам. парадкавы лічэбнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дапасава́ць, дапасо́ўваць

1. разм (падагнаць, прыладзіць) ánpassen vt; pássend máchen;

2. грам in Kongruénz bríngen*; überéinstimmend máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

неадушаўлёны

1. únbelebt, léblos, únbeseelt;

2.:

неадушаўлёная рэч грам Ding n -(e)s, -e, Sáche f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

неазнача́льны

1. úndefinierbar, únbestimmbar; únwägbar;

2.:

неазнача́льная фо́рма дзеясло́ва грам Ínfínitiv m -s, -e, Nénnform f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Ка́па ’ўзорыстае пакрывала на ложак’ (ТСБМ, Сцяшк., Клім., Нас.), ’скураное пакрыццё хамута’ (в.-дзвін., свісл., Шатал.; Масл.; Клім., Сл. паўн.-зах.; КЭС, лаг.). З польск. kapa ’тс’, якое з познелац. cappa ’пакрыццё галавы’, ’плашч з капюшонам’ (Слаўскі, 2, 49–50; Фасмер, 2, 183).

Капа́ ’куча сена, саломы, складзеная конусам, невялікі стажок’ (ТСБМ, Сцяшк., Бяльк., Сержп., Грам., Яруш., Мал.; КЭС, лаг.); драг. копняк (З нар. сл.), міёр. къпяшка ’тс’ (Нар. сл.), капіца, капешка (Інстр. I); капа ’пяцьдзесят адзінак, штук’ (Шпіл.; усх.-бел., КЭС), ’мера ў 60 адзінак, штук’ (Мал., Гарэц., Сцяшк.; слуц. Лекс. і грам.; Зяп., Сержп. Грам., Бяльк., Нік. Очерки; КЭС, лаг.; ТСБМ); ’сход сялян’ (ТСБМ), ’сельскі правінцыяльны з’езд у Вялікім княстве Літоўскім’ (Яшк.). Прасл. kopa ўтворана ад kopati (Трубачоў, Эт. сл., 11, 10–12; там жа і літаратура). Блізкія і.-е. адпаведнікі: літ. kãpas ’капец (магіла)’, kapaĩ ’могілкі’ (параўн. бел. капцы́ ’курганы’), лат. kaps ’магіла’, ’60 штук’, літ. kopà ’пясчаная дзюна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)