Вантрабя́нка ’страўнік або тоўстая кішка, начыненая вантробамі’ (БРС, Вешт., Інстр. I); ’каўбаса з вантробаў’ (КСТ). Утворана марфолага-сінтаксічным спосабам ад вантрабяная (каўбаса).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вумненне ’думка’ (Яруш.). Відаць, прыставачнае ўтварэнне ад *mьněti, гл. помніць ’памятаць’, або ў выніку кантамінацыі вум (гл.) і рус.мнение ’думка, меркаванне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Выжа́ра ’выпаленае месца ў лесе або на балоце’ (БРС); ’запоўненая вадой яма на балоце ад выгараўшага торфу, адно’ (БРС, Шат.). Гл. выжар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вітры́на (БРС, КТС). Запазычанне з рус.витри́наабопольск.witryna. Апошнія ў сваю чаргу з франц.vitrine ’вітрына’ (Шанскі, 1, В, 110).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Канфіту́ры ’варэнне’ (Сцяшк.), запазычанне з польск.konfitury ’садавіна, засмажаная ў цукры або мёдзе’ < франц.confiture ’закансерваваная садавіна ў цукры’ (Слаўскі, 2, 415).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Карнаву́хі ’з адрэзанымі або абвіслымі вушамі’ (Нас., Шат., Касп., Бяльк., Гарэц., Др.-Падб., Жыв. сл.). Складаны прыметнік. Першая аснова да карна́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ка́ін ’пракляты, які не раскаяўся, акаянны’ (Нас.). У даным выпадку не выключаны ўплыў дзеяслова каяць, каяццаабо яго вытворных. Параўн. папярэдняе слова.