Verbum

манта́ж, -у́, м.

1. гл. манціраваць.

2. Злучаныя ў адно цэлае розныя часткі чаго-н.

Літаратурны м.

Фатаграфічны м.

|| прым. манта́жны, -ая, -ае.

манта́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па мантажы канструкцый.

|| ж. манта́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

мантажо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па мантажы (у кінематаграфіі, фатаграфіі).

М. фільма.

мантажы́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст, які манціруе друкарскі набор, стэрэатыпы, клішэ.

|| ж. мантажы́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

манта́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Марнатравец, той, хто транжырыць свае грошы, маёмасць.

|| ж. манта́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

манто́, нескл., н.

Жаночае паліто (пераважна футравае) свабоднага пакрою.

Коцікавае м.

манту́.

1. нескл., ж. Унутрыскурная проба для ранняй дыягностыкі туберкулёзу.

2. прым., нязм. Які мае адносіны да такой пробы.

Рэакцыя м.

манты́лья, -лы́, мн. -лы́, -льяў, ж.

1. У іспанак: карункавая накідка на галаву і плечы.

2. Кароткая жаночая накідка без рукавоў.

ма́нтыя, -і, мн. -і, -тый, ж.

1. Доўгая шырокая адзежына ў выглядзе плашча.

Чорная м.

2. Складка скуры ў некаторых беспазваночных жывёл, якая звычайна ўтрымлівае жабры (спец.).

3. Унутраная сфера Зямлі, якая знаходзіцца паміж зямной карой і ядром (спец.).

мануа́льны, -ая, -ае.

Які робіцца, ажыццяўляецца рукамі, уздзеяннем рук.

Мануальная тэрапія.