Verbum

мані́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік манізму.

мані́сты, -аў.

1. Упрыгажэнне з пацерак, манет, каштоўных камянёў, якое жанчыны носяць на шыі.

2. Што-н. нанізанае на нітку.

М. тытуню.

маніто́р¹, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Апарат, прызначаны для вывядзення графічнай і тэкставай інфармацыі.

Многаканальныя маніторы.

М. камп’ютара.

Студыйны м.

|| прым. маніто́рны, -ая, -ае.

маніто́р², -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Від браніраваных караблёў з буйнакалібернай артылерыяй для абстрэлу берагавых аб’ектаў.

Марскі м.

|| прым. маніто́рны, -ая, -ае.

маніфе́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Урачысты пісьмовы зварот вярхоўнай улады да народа.

2. Пісьмовая адозва з выкладам якіх-н. палажэнняў праграмнага характару.

Літаратурны м.

М. да народаў свету.

маніфестава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак.

Прымаць удзел у маніфестацыі.

М. на вуліцах горада.

маніфеста́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік маніфестацыі.

|| ж. маніфеста́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

маніфеста́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Масавае вулічнае шэсце для выражэння салідарнасці з чым-н. або пратэсту супраць чаго-н.

мані́цы, -ніц і -аў.

Мужчынскія калівы канапель, а таксама валакно, якое атрымліваецца з іх.

|| прым. мані́чны, -ая, -ае.

мані́ць, маню́, ма́ніш, ма́ніць; незак.

Абманваць, хлусіць, гаварыць няпраўду.

|| зак. змані́ць, зманю́, зма́ніш, зма́ніць, намані́ць, -маню́, -ма́ніш, -ма́ніць і памані́ць, -маню́, -ма́ніш, -ма́ніць.