Verbum

мане́жыцца, -жуся, -жышся, -жыцца; незак. (разм.).

Манернічаць, крыўляцца.

мане́жыць, -жу, -жыш, -жыць; незак., каго.

1. Аб’язджаць каня па правілах манежнай язды (спец.).

2. перан. Мучыць, таміць (разм.).

манеке́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Фігура ў выглядзе чалавечага тулава для прымеркі і паказу адзення.

|| прым. манеке́нны, -ая, -ае.

манеке́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які дэманструе на сабе адзенне новых фасонаў.

|| ж. манеке́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. манеке́ншчыцкі, -ая, -ае.

мане́р, -а, м. (разм.).

Спосаб дзеяння, лад, узор.

Такім манерам.

На новы м.

Банцік на м. бабачкі.

◊

На адзін манер — на адзін лад.

На свой манер — па-свойму, не так, як іншыя.

мане́ра, -ы, мн. -ы, -не́р, ж.

1. Спосаб дзеяння, прыём, тая або іншая асаблівасць паводзін.

М. гаварыць.

2. толькі мн. Знешнія формы паводзін.

Дрэнныя манеры.

мане́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Паходная металічная пляшка з накрыўкай.

2. Круглая бляшанка (разм.).

|| прым. мане́рачны, -ая, -ае.

мане́рнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Ненатуральна паводзіць сябе; крыўляцца.

мане́рны, -ая, -ае.

Ненатуральны, пазбаўлены прастаты.

М. стыль.

|| наз. мане́рнасць, -і, ж.

мане́та, -ы, ДМ -не́це, мн. -ы, -не́т, ж., таксама зб.

Металічны грашовы знак.

Залатая м.

◊

Адплаціць (плаціць) той жа манетай — адказаць тым жа, такімі ж адносінамі.

Прыняць за чыстую манету — палічыць праўдай, успрыняць усур’ёз.

|| прым. мане́тны, -ая, -ае.

○

Манетны двор — прадпрыемства, якое вырабляе металічныя грошы, медалі і пад.