размазня́ разг.

1. (каша) размазня́, -ні́ ж.;

2. м. и ж. (о вялом, нерешительном человеке) размазня́, -ні́ м. и ж.;

3. перен. (что-л. неопределённое, неясно выраженное) размазня́, -ні́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

разоблаче́ние

1. (действие) раздзява́нне, -ння ср., распрана́нне, -ння ср.;

2. (действие) выкрыццё, -цця́ ср., выяўле́нне, -ння ср.; см. разоблача́ть;

3. (то, что разоблачает) выкрыццё, -цця́ ср.;

опубликова́ть разоблаче́ние апублікава́ць выкрыццё;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

прони́зывать несов.

1. (продевать сквозь что) прані́зваць, пралы́гваць, праця́гваць;

2. (пробивать насквозь) прабіва́ць, прайма́ць, прако́лваць, праціна́ць;

3. перен. (проникать внутрь кого-, чего-л.) прайма́ць, прані́зваць; см. прониза́ть​ 1, 3, 4;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

попира́ть несов.

1. (наступать на кого-, что-л.) высок. тапта́ць;

2. перен. тапта́ць; (грубо нарушать) (гру́ба) паруша́ць; (оказывать неуважение, оскорблять) зневажа́ць;

попира́ть чьи́-л. права́ тапта́ць (паруша́ць) чые́-не́будзь правы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

отхва́тывать несов.

1. (отдёргивать) уст. адхо́пліваць;

2. (отрезать) разг. адхо́пліваць, адраза́ць, адрэ́зваць; (отрезать большой кусок) адкаве́льваць, адкро́йваць;

3. (быстро, ловко что-л. делать) прост. смалі́ць;

4. (приобретать, доставать) прост. адхо́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

смык м.

1. (действие) змы́чка, -кі ж., злучэ́нне, -ння ср.;

смык проводо́в змы́чка (злучэ́нне) правадо́ў;

2. (место, где смыкается что-л.) змы́чка, -кі ж.;

на смыке се́кций на змы́чцы се́кцый.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

апіса́ць сов.

1. в разн. знач. описа́ть;

а. падаро́жжа — описа́ть путеше́ствие;

а. гаво́рку раёна — описа́ть го́вор райо́на;

а. маёмасць — описа́ть иму́щество;

а. акру́жнасць — описа́ть окру́жность;

2. (што на каго) завеща́ть (что кому); отписа́ть (что кому);

а. дом на сы́на — завеща́ть (отписа́ть) дом сы́ну;

◊ ні ў ка́зцы сказа́ць, ні пяро́м а. — нар.-поэт. ни в ска́зке сказа́ть, ни перо́м описа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

адбі́так м.

1. (род. адбі́тка) (след, изображение) отпеча́ток; (в зеркале и т.п.) отраже́ние ср., отображе́ние ср.;

2. (род. адбі́тка) полигр. о́ттиск;

3. (род. адбі́тку) перен. след, отпеча́ток; (следы влияния) отраже́ние ср.;

а. эпо́хі — след (отпеча́ток, отраже́ние) эпо́хи;

◊ а. ча́су — печа́ть вре́мени;

налажы́ць (свой) а. — (на каго, што) наложи́ть (свою́) печа́ть (на кого, что), наложи́ть (свой) отпеча́ток (на кого, что)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Пэ́цкаць ’мазаць, брудзіць; рабіць няўмела, неахайна’ (ТСБМ, Гарэц., Яруш., Шат.), ’ляпіць глінаю, мазаць; брудзіць’ (Нас.), пе́цкаць ’брудзіць, мазаць’ (ТС), пэ́цнуць ’мазануць; стукнуць’ (ТСБМ), ’гучна ўдарыць; кінуць чым-небудзь ліпкім; упасці’ (Нас.), вытворныя: пэ́цкала, пэ́цкало ’няўмека, неакуратны ў рабоце чалавек, бракароб, партач’ (Сцяц., Сцяшк. Сл., Скарбы; любч., Нар. словатв.; міёр., З нар. сл.), пэ́цкаль ’хто любіць пэцкацца, неахайны, паскуднік’ (Шпіл., Чач., Гарэц., Шат.; брасл., Сл. ПЗБ), ’няўмека, дрэнны майстар’ (ТСБМ; маладз., Янк. Мат.; Яўс., Шат., Бяльк.; міёр., З нар. сл.). Паводле Насовіча, утворана ад гукапераймальнага пэц! ’тое, што і пац!’ (“от звука брошенной на что либо грязи или брошенного чего въ грязь”, Нас., 543); нягледзячы на фанетычныя прыкметы запазычання з польск. peckać ’вэдзгаць, перабіраць, корпацца’, параўн. рус. па́чкать ’пэцкаць’, да вышэйназванай версіі схіляецца Цвяткоў (Запіскі, 2, 75) і канстатуе, што слова не выводзіцца ад кораня *pak‑ (дапускаючы для рускага слова сувязь з пакость ’паскудства’, інакш гл. Фасмер, 3, 223); наяўнасць славен. pecati, peckati, pečkati ’даваць аплявуху; біць па вушах’ і pəčka, pəčkálo ’хто ляніва, марудна і дрэнна працуе’ ўзмацняе прышлую версію. Пра магчымую сувязь названых слоў з pečkȁ ’ядро, костачка’, што дае падставы для семантычнага пераходу ’ўздуцце, разбуханне’ > ’слабы, дрэнны’, гл. Бязлай, Etyma, 163; Куркіна, Этимология–1984, 113; гл. таксама спецыяльна Куркіна, Этимология–1988–1990, 61. Атаясамліванне з укр. пи́цькати ’дрэнна працаваць, корпацца’, якое выводзіцца праз польск. pyćkać, peckać ’тс’ з ням. patschen ’плёскаць (па вадзе)’ (гл. ЕСУМ, 4, 382), здаецца, не мае падстаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

агламэ́здаць сов., прост.

1. (кое-как обрубить) обтя́пать; оболва́нить;

2. (небрежно смастерить) сля́пать;

так ~даў са́ні, што і глядзе́ць бры́дка — так сля́пал са́ни, что и смотре́ть проти́вно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)