zastaw, ~u

м. залог; заклад;

dać w zastaw — даць у залог (заклад)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pełnomocnictwo

pełnomocnictw|o

н. паўнамоцтва;

udzielić komu ~a — даць (надаць) каму паўнамоцтвы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

policzek

м.

1. шчака;

2. аплявуха; плюха; поўха;

wymierzyć policzek — даць аплявуху

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

загри́вок

1. загры́вак, -ры́ўка м., ка́рак, -рка м.;

уда́рить по загри́вку даць па ка́рку (у ка́рак);

2. (у животных) га́гавіца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

piwo

piw|o

н. піва;

~o jasne (ciemne) — светлае (цёмнае) піва;

dać na ~o — даць на чай; даць гасцінца;

nawarzyć ~a — заварыць кашу;

małe ~o — лёгкая справа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прадмо́ва ж Vórwort n -(e)s, -e, Vórrede f -, -n;

даць прадмо́ву mit éinem Vórwort verséhen*;

заме́ст прадмо́вы zum Geléit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

збраха́ць, збрашу, збрэшаш, збрэша; зак., што і без дап.

Разм. Схлусіць. Не даць збрахаць. □ Дачцы [Каетан] збрахаў, што люстэрка некалі яму падаравалі ў маёнтку. Броўка. // Сказаць, выдумаць што‑н. несур’ёзнае, пустое, смешнае. Той такі выдумшчык, што як збрэша — жываты папарвяце. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інструктава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Даць (даваць) каму‑н. кіруючыя ўказанні, інструкцыі. Інструктаваць агітатараў. □ Заранік інструктаваў рэдкалегіі калгасных насценгазет, пісаў для іх артыкулы і вершаваныя фельетоны і быў рады, калі яго слова даходзіла да людзей. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыху́, прысл.

1. У невялікай колькасці; трошкі, нямнога. Выпіць крыху вады. Адрэзаць крыху хлеба.

2. Чуць-чуць; у нязначнай ступені. Пужліва-варожы змрок крыху расступіўся, парадзеў. Колас. Міколка прасіў дзеда даць яму паднесці пісталет, каб крыху ён, дзед, адпачыў. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрапуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Прапусціць усіх, многіх або ўсё, многае, даць прайсці, праехаць усім, многім. Папрапускаць пешаходаў.

2. Прасунуць, працягнуць праз што‑н. усё, многае. Папрапускаць правады праз адтуліны.

3. Зрабіць многа пропускаў. Папрапускаць радкі. Папрапускаць заняткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)