merit

[ˈmerɪt]

1.

n.

1) заслу́га f.

a mark according to the merit of the student’s work — адзна́ка, яку́ю ву́чань заслужы́ў сваёй пра́цай;

2) до́брая я́касьць, плюс -у m., ва́ртасьць, перава́га f.

The merits of your plan outweigh the defects — До́брыя бакі́ твайго́ пля́ну пераважа́юць недахо́пы

make a merit of something — ста́віць што-н. сабе́ ў заслу́гу; тлума́чыць што-н. як сваю́ заслу́гу

2.

v.

быць ва́ртым чаго́; заслуго́ўваць чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дабялі́ць, ‑бялю, ‑беліш, ‑баліць; зак., што.

Закончыць пабелку ці бяленне чаго‑н. Дабяліць печ. Дабяліць пакой. // Выбеліць што‑н. да якога‑н. месца. Дабяліць сцяну да дзвярэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дажда́цца, ‑ждуся, ‑жджэшся, ‑жджэцца; зак., каго-чаго.

Разм. Тое, што і дачакацца. Пад сярмяжнай мокрай світай Гнеўна б’ецца сэрца, Расквітацца з панскай світай Прагне, не дажджэцца... Шушкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакасі́ць, ‑кашу, ‑косіш, ‑косіць; заг. дакасі; зак., што і без дап.

1. Закончыць касьбу чаго‑н. Дакасіць пожню.

2. Скасіць да якога‑н. месца. Дакасіць да дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дастая́цца, ‑стаюся, ‑стаішся, ‑стаіцца; зак.

Разм.

1. Стоячы ў чаканні чаго‑н., дасягнуць мэты. Дастаяцца ў касу.

2. Доўгім стаяннем прынесці сабе шкоду. Дастаяўся, што ногі змерзлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лечыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Пазбавіць, выратаваць ад хваробы, лячэннем аднавіць здароўе. Вылечыць хворага. // перан. Разм. Пазбавіць, адвучыць ад чаго‑н. Вылечыць ад благіх звычак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пісацца, ‑пішуся, ‑пішашся, ‑пішацца; зак.

Выбыць са спісаў, са складу чаго‑н. Выпісацца з дамавой кнігі. □ Больш трох тыдняў прайшло, пакуль Якаву дазволілі выпісацца з бальніцы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́стрыгчы, ‑стрыгу, ‑стрыжаш, ‑стрыжэ; зак., што.

Зрэзаць нажніцамі, машынкай якую‑н. частку валасоў, шэрсці і пад. Выстрыгчы пасму валасоў. // Зрэзаць валасы, шэрсць і пад. з чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адбіцца.

2. Зал. да адбіваць.

•••

Адбівацца рукамі і нагамі — рашуча адмаўляцца ад чаго‑н., усімі сіламі супраціўляцца чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгарэ́ць, ‑рыць; зак.

1. Перагарэўшы ў якім‑н. месцы, адваліцца, адпасці ад чаго‑н. Сук адгарэў.

2. перан. Скончыцца, мінуцца. Што адбалела, Што адгарэла — Лісцем замецена. Каршанеўская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)