Verbum

аста́ча, -ы, ж.

1. Тое, што асталося пасля аддзялення часткі; рэшта, рэшткі чаго-н.

2. У матэматыцы: велічыня, якая атрымліваецца пры адыманні ад дзялімага здабытку дзельніка на цэлую дзель.

Шэсць дзеліцца на два без астачы.

◊

Без астачы — цалкам, поўнасцю.

абса́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -са́д, ж.

1. Дрэвы, кусты, пасаджаныя ўздоўж ці вакол чаго-н.; насаджэнні.

Усцяж шляху зелянела маладая а.

2. Тое, што і шуфляда (у 2 знач.).

А. для акна.

|| прым. абса́давы, -ая, -ае.

аддзе́лка, -і, ДМ -лцы, ж.

1. Наданне якога-н. пэўнага выгляду (шляхам рамонту, апрацоўкі, аздаблення і пад.).

А. кватэры.

2. Тое, што служыць упрыгожаннем, аздобай чаго-н.

Карункавая а.

|| прым. аддзе́лачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Аддзелачныя работы.

інша...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) іншы, напр.: іншабыццё, іншадумства;

2) з чым-н. іншым, напр.: іншамоўны, іншаформенны;

3) які мае адносіны да чаго-н. іншага, напр.: іншагародні, іншанацыянальны, іншапланецянін;

4) па-іншаму, напр.: іншасказальны, іншасказанне.

каментава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны і каменці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што.

Даць (даваць) каментарыі да чаго-н.

К. артыкул.

|| зак. пракаментава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны і пракаменці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

клі́мат, -у, М -маце, м.

1. Метэаралагічныя ўмовы, уласцівыя пэўнай мясцовасці ў залежнасці ад геаграфічных абставін.

Кантынентальны к.

2. перан. Становішча, умовы існавання чаго-н.

Міжнародны палітычны к.

Здаровы к. у сям’і.

|| прым. кліматы́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

крык, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Моцны, вельмі рэзкі гук голасу.

У лесе пачуўся к.

2. Нападкі, папрокі рэзкім голасам.

3. перан., чаго. Моцнае праяўленне якога-н. пачуцця.

К. адчаю.

К. душы.

◊

Апошні крык моды — пра модную навінку.

скаці́цца, скачу́ся, ско́цішся, ско́ціцца; зак.

1. Коцячыся па паверхні, спусціцца, з’ехаць, упасці.

Мячык скаціўся з гары.

2. перан. Адысці, адступіць (звычайна ад чаго-н. перадавога, прагрэсіўнага).

С. ў балота бюракратызму.

|| незак. ско́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца; наз. ско́чванне, -я, н.

скры́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Ёмістасць звычайна чатырохвугольнай формы для захоўвання, укладвання чаго-н.

С. для цвікоў.

Паштовая с.

Снарадная с.

|| памянш. скры́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. скры́начны, -ая, -ае.

служы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Работнік, слуга (у 1 знач.).

2. Ніжэйшы служачы ў некаторых установах.

С. у тэатры.

С. у музеі.

3. перан., чаго. Той, хто служыць чаму-н. (высок.).

С. навукі.

○

Служыцель культу — духоўная асоба.