генераты́ўны

(лац. generativus, ад generare = нараджаць, ствараць)

які служыць для размнажэння;

г-ыя клеткі — палавыя клеткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

норадрэналі́н

[ад нор(ма) + адрэналін]

гармон, які ўтвараецца наднырачнікамі і служыць медыятарам пры перадачы імпульсаў у сімпатычнай 2 нервовай сістэме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пастро́нак

(польск. postronek)

вяроўка, якая служыць пры запраганні ў плуг, барану для злучэння ворчыка з хамутом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ра́дула​2

(лац. radula = скрабніца)

асобы апарат у глотцы большасці малюскаў, які служыць для раздрабнення ежы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

у́льва

(н.-лац. ulva)

зялёная водарасць сям. улотрыксавых; служыць кормам для многіх насельнікаў мора; марская салата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пантон ’пласкадоннае судна, якое служыць апорай для наплаўнога моста або для падтрымкі на вадзе якіх-н. збудаванняў’ (ТСБМ). Праз рус. понто́н ’тс’ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 72) з франц. ponton < лац. pontiō, ‑onis ’лодка, мост на лодках’ (Праабражэнскі, 2, 104; Фасмер, 3, 335).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pełnić

незак.

1. выконваць;

pełnić służbę — несці службу; служыць;

pełnić wartę — стаяць на варце;

2. уст. здзяйсняць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абязбо́льваючы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. цяпер. ад абязбольваць.

2. у знач. прым. Які служыць для абязбольвання. Абязбольваючыя сродкі.

3. Дзеепрысл. цяпер. незак. ад абязбольваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаха́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

У выразе: нырачная лаханка — частка ныркі, якая служыць для збірання мачы і пераходзіць непасрэдна ў мачаточнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збіра́льнік, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца збіраннем, зборам чаго‑н. Збіральнік фальклору. Збіральнік жэмчугу.

2. Прыстасаванне, якое служыць для збірання чаго‑н. Збіральнік вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)