геамарфало́гія

(ад геа- + марфалогія)

навука, якая вывучае рэльеф паверхні Зямлі, яго паходжанне, гісторыю развіцця і гаспадарчае выкарыстанне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

геацэнтры́чны

(ад геа- + цэнтр)

заснаваны на прызнанні Зямлі цэнтрам планетнай сістэмы (г-ая сістэма свету); параўн. геліяцэнтрычны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

капіго́льдэры

(англ. copyholders)

феадальна-залежныя арандатары памешчыцкай зямлі ў Англіі ў 15—17 ст. (параўн. лізгольдэры, фрыгольдэры).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

палеакліматало́гія

(ад палеа- + кліматалогія)

раздзел кліматалогіі, які вывучае кліматычныя ўмовы Зямлі ў мінулыя геалагічныя і гістарычныя перыяды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпейрафарэ́з

(ад гр. epeiros = суша + phoreo = пераношу)

гарызантальнае перамяшчэнне мацерыкоў, абумоўленае працэсамі, што адбываюцца ў нетрах Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лик​I м. (лицо) уст., поэт. твар, род. тва́ру м.; (облик) аблі́чча, -чча ср.; (вид) вы́гляд, -ду м.;

лик со́лнца аблі́чча (вы́гляд) со́нца;

лик земли́ вы́гляд (аблі́чча) зямлі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гідрасфе́ра

(ад гр. hydor = вада + sphaira = сфера, шар)

водная абалонка зямнога шара, сукупнасць вод Зямлі (акіяны, моры, азёры, рэкі, падземныя воды, леднікі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

вы́гарбіцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.

Выгнуцца, набыць форму, падобную на горб. Раптам з зямлі вострымі мечавіднымі праменямі выбухнуў агонь, мост нехаця і цяжка выгарбіўся і рухнуў уніз. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віто́к, ‑тка, м.

1. Адзін абарот спіралі. Віток спружыны. // Тое, што навіта ў выглядзе спіралі. Віток абмоткі.

2. Поўны абарот вакол чаго‑н. Віток касмічнага карабля вакол Зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарачэ́нне, ‑я, н.

1. Тое, што і абарот (у 1 знач.). Абарачэнне Зямлі вакол Сонца.

2. Тое, што і абарот (у 3 знач.). Пусціць у абарачэнне. Грашовае абарачэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)