та́львег, ‑а, м.

Спец. Лінія, якая злучае найбольш нізкія ўчасткі дна рачной даліны, рова і пад.

[Ням. Talweg ад Tal — даліна і Weg — дарога.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тампанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.

Спец. Увесці (уводзіць) тампон (тампопы); зрабіць (рабіць) тампанаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тахео́метр, ‑а, м.

Спец. Геадэзічны прыбор для вымярэння адлегласцей і вызначэння рознасці вышынь пры тапаграфічных здымках.

[Ад грэч. tachýs, tachéos — хуткі, скоры і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́на-кіламе́тр, ‑а, м.

Спец. Адзінка грузаабароту, якая вылічаецца перавозкай 1 тоны грузу на 1 кіламетр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тралёвачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да тралёўкі. Тралёвачныя работы. // Прызначаны для тралёўкі. Тралёвачны трактар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транспланта́т, ‑а, М ‑таце, м.

Спец. Орган, тканка або расліна, перасаджаныя ў другі арганізм шляхам трансплантацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахеатамі́я, ‑і, ж.

Спец. Хірургічнае аперыраванне трахеі з увядзеннем у яе спецыяльнай трубкі для ўстанаўлення дыхання.

[Ад грэч. trachéia — дыхальнае горла і tomē — рассячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохчле́н, ‑а, м.

Спец. Алгебраічны выраз, які складаецца з трох адначленаў, злучаных знакамі плюс або мінус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трубазва́рачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да зваркі труб; прызначаны для зваркі труб. Трубазварачны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрма́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да тэрмаў (у 2 знач.). Тэрмальная вада. Тэрмальныя крыніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)