Verbum

маладзіко́м, прысл. (разм.).

Калі настане маладзік, у перыяд маладзіка.

маладзі́ца, -ы, мн. -ы, -дзіц, ж.

Маладая замужняя жанчына.

Спявалі маладзіцы і дзяўчаты.

маладзі́цца, -ладжу́ся, -ло́дзішся, -ло́дзіцца; незак.

Прымаць захады, каб выглядаць больш маладым.

Жанчына ўсё яшчэ маладзілася.

маладзі́ць, -ладжу́, -ло́дзіш, -ло́дзіць; незак., каго-што.

Надаваць больш малады выгляд.

Прычоска маладзіла жанчыну.

маладжа́вы, -ая, -ае.

Які выглядае маладзей за свае гады.

М. твар.

|| наз. маладжа́васць, -і, ж.

маладня́к, -у́, м.

1. Маладыя жывёлы, птушкі.

Калгасны м.

2. Малады лес.

Грыбы ў маладняку яшчэ не раслі.

3. Маладыя людзі, моладзь (разм.).

Дарослыя глядзелі, як весяліўся м.

маладо́сць, -і, ж.

1. Юнацкі ўзрост, маладыя гады жыцця.

2. Нядаўняе, непрацяглае існаванне чаго-н.

М. краіны.

◊

Другая маладосць — прыліў новых сіл у пажылыя гады.

Не першай маладосці — немалады, пажылы.

маладу́ха, -і, ДМ -ду́се, мн. -і, -ду́х, ж. (разм.).

1. Тое, што і маладзіца.

2. Маладая, нявеста, а таксама дзяўчына, якая дасягнула шлюбнага ўзросту.

маладу́шнасць, -і, ж.

Адсутнасць цвёрдага духу, мужнасці.

маладу́шнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Праяўляць маладушнасць, нерашучасць.

|| зак. змаладу́шнічаць, -аю, -аеш, -ае.