Verbum

арма́да

(ісп. armada = флот)

вялікае злучэнне ваенных караблёў або самалётаў, якія дзейнічаюць узгоднена;

Вялікая а. — буйны ваенны флот іспанскага караля Філіпа II, накіраваны ў 1588 г. для заваявання Англіі і знішчаны англійскім флотам і штормам.

бас

(іт. basso = літар. нізкі)

1) самы нізкі мужчынскі голас, а таксама спявак з такім голасам;

2) духавы або струнны музычны інструмент нізкага рэгістра;

3) мн. струны або клавішы музычнага інструмента, якія адзываюцца нізкім гукам. .

дыплама́тыя

(фр. diplomatie)

1) дзейнасць урада па ажыццяўленню міжнароднай палітыкі;

2) сукупнасць прыёмаў, якія выкарыстоўваюцца ў зносінах з замежнымі дзяржавамі;

3) перан. тонкі разлік, лоўкасць і спрыт у дзеяннях, накіраваных на дасягненне якой н.-мэты.

капіля́ры

(лац. capillaris = валасяны)

1) трубкі з вузкім унутраным каналам;

2) усякія невялікія вузкія каналы (напр. поры глебы, дрэва);

3) найдрабнейшыя крывяносныя і лімфатычныя сасуды, якія пранізваюць органы і тканкі ў большасці жывёл і чалавека.

ма́ўры

(лац. Mauri, ад гр. mauros = цёмны)

1) умоўная назва карэннага насельніцтва Паўн. Афрыкі (акрамя Егіпта) і арабаў, якія ў 8 ст. заваявалі гэту тэрыторыю (а таксама мусульман Пірэнейскага паўвострава);

2) назва насельніцтва сучаснай Маўрытаніі.

меха́ніка

[лац. mechanica, ад гр. mechanike (techne) = навука аб машынах]

1) раздзел фізікі, які вывучае рух цел у прасторы і сілы, якія выклікаюць гэты рух;

2) перан. складаная сутнасць, будова чаго-н. (напр. м. гаспадаркі).

пеларго́нія

(н.-лац. pelargonium, ад гр. pelargos = бусел)

травяністая расліна сям. гераніевых з пахучым лісцем, каляровымі кветкамі і падоўжанымі пладамі, якія па форме нагадваюць бусліную дзюбу, пашырана ў Паўд. Афрыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

пры́ма

(лац. prima = першая)

1) першая ступень гамы, а таксама галоўны тон трохгучча;

2) інтэрвал у межах адной ступені гукарада;

3) асоба або музычны інструмент, якія вядуць першую партыю ў ансамблі;

4) перан. вышэйшы гатунак.

прэрафаэлі́ты

[ад лац. prae = раней, перад + іт. Raffaello = імя іт. мастака (1483—1530)]

англійскія мастакі і паэты, якія ў 1848 г. аб’ядналіся ў групу, што імкнулася адрадзіць мастацтва дарафаэлеўскага часу (перыяду сярэдневякоўя і ранняга Адраджэння).

прэтэндава́ць

(польск. pretendować, ад лац. praetendere)

1) дамагацца чаго-н., прад’яўляць свае правы на што-н. (напр. п. на асобае становішча);

2) прыпісваючы сабе якія-н. якасці, дамагацца прызнання іх іншымі (напр. п. на дасціпнасць).