Verbum

намы́ліцца гл. мыліцца.

намы́ліць гл. мыліць.

намы́ў, -мы́ву, м.

1. гл. намыць.

2. Грунт ля берага, намыты вадой.

|| прым. намыўны́, -а́я, -о́е.

намы́ць, -мы́ю, -мы́еш, -мы́е; -мы́ты; зак.

1. чаго. Вымыць нейкую колькасць.

Н. бялізны.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Нанесці плынню, хвалямі.

Рака намыла водмель.

3. чаго. Прамываючы пароду вадой, здабыць нейкую колькасць чаго-н. (звычайна пра золата).

Н. золата.

4. што і чаго. Стварыць збудаванне з зямлі пры дапамозе землясоснай машыны.

Н. дамбу.

|| незак. намыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. намы́ў, -мы́ву, м. (да 2—4 знач.).

намяжо́ўваць гл. намежаваць.

намяка́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

Размякаць ад вільгаці.

намяка́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каму на каго-што і без дап.

Рабіць намёкі, гаварыць намёкамі, не выказваць адкрыта сваёй думкі.

Н. на жаніцьбу.

|| зак. намякну́ць, -мякну́, -мякне́ш, -мякне́; -мякнём, -мекняце́, -мякну́ць; -мякні́.

намя́клы, -ая, -ае.

Які стаў сырым, размяклым ад сырасці, вады.

Намяклыя сухары.

намя́кнуць гл. мякнуць.

намянці́ць, -мянчу́, -ме́нціш, -ме́нціць; -ме́нчаны; зак., што.

Натачыць касу мянташкай.