намяка́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каму на каго-што і без дап.

Рабіць намёкі, гаварыць намёкамі, не выказваць адкрыта сваёй думкі.

Н. на жаніцьбу.

|| зак. намякну́ць, -мякну́, -мякне́ш, -мякне́; -мякнём, -мекняце́, -мякну́ць; -мякні́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)