Рэпаве́ня ’лопух’ (воран., Сл. ПЗБ). У выразе: наламаў рэпавеня. Хутчэй за ўсё, гэта форма роднага склону ад *рэпавенне/*рэпавенё < рэпа (гл.), аналагічна як буракавене/буракавенё (ДАБМ, камент., 867) < бурак. Магчыма, такая форма ўтварыліся ў выніку кандэнсацыі састаўной назвы рэпавае націнне (Сцяцко, Афікс. наз., 99).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

археты́п

(гр. archetypon)

1) самы старажытны рукапіс твора, з якога зроблены наступныя копіі;

2) рэканструяваная або засведчаная моўная форма, зыходная для пазнейшых форм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

даліхацэфа́лія

(н.-лац. dolichocephalia, ад гр. dolichos = доўгі + kephale = галава)

форма чэрапа, у якім падоўжанае вымярэнне значна перавышае папярочнае; доўгагаловасць (параўн. брахіцэфалія, мезацэфалія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кансігна́цыя

(лац. consignatio = пісьмовы доказ)

форма камісійнага продажу тавараў за мяжу, калі ўладальнік перадае тавар кансігнатару з даручэннем прадаць яго на пэўных умовах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэлі́гія

(польск. religia, ад лац. religio)

форма грамадскай свядомасці, у аснове якой ляжыць вера ў існаванне звышнатуральных сіл (багоў, духаў, анёлаў і інш).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Дэ́баць ’ісці, дыбаць’ (Сцяц., Бяльк.). Дыялектная форма (змена ы > э) дзеяслова ды́баць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Каршачо́к ’каршун’ (Сержп. Грам.). Трэба адзначыць, што каршачок — дэмінутыўная форма ад коршак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лавер’я́н ’валер’ян, Valeriana officinalis L.’ (Мат. Гом.) — рэгіянальная сапсаваная форма літаратурнага валяр’ян (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мале́цце ’маленства’ (Нар. Гом.). Скарочаная формамалалецце (< *malolětьje). Да малы́ і ле́та (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Махол ’бяздумная, ветраная асоба’ (Юрч., Суч. нар. сл.). Відаць, скарочаная форма ад малахол.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)