калі́на, ‑ы, ж.

1. Кустовая расліна сямейства бружмелевых з белымі кветкамі і чырвонымі горкімі ягадамі.

2. зб. Ягады гэтай расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капрыфо́лій, ‑лію і капрыфо́ль, ‑ю, м.

Павойная кустовая расліна сямейства бружмелевых з пахучымі ружовымі або жоўтымі кветкамі (разводзіцца як дэкаратыўная).

[Ад лац. caprifolium — казліны ліст.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барку́н, ‑ну, м.

Меданосная араматычная расліна сямейства бабовых з белымі і жоўтымі кветкамі. Выкарыстоўваецца ў медыцыне, тытунёвай і гарэлачнай прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

архідэ́я, ‑і, ж.

Шматгадовая травяністая трапічная расліна сямейства архідных з духмянымі кветкамі дзівоснай формы і разнастайнай афарбоўкі. // Кветка гэтай расліны.

[Ад грэч. orchidion — ядро, ядзерца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лава́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Вечназялёная пахучая расліна з блакітна-фіялетавымі або фіялетавымі кветкамі, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі.

[Іт. lavanda.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

любі́ста, ‑ы, ДМ ‑сце, ж.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства парасонавых з зеленавата-жоўтымі кветкамі, карані якой выкарыстоўваюцца ў медыцыне, кулінарыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

румя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Стэпавая двухгадовая расліна сямейства бурачнікавых з цвёрдымі шурпатымі лістамі і пурпурнымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыжа́к, ‑а, м.

Травяністая расліна сямейства крыжакветных з жоўтымі кветкамі, з семя якой здабываюць алей у асноўным для тэхнічных мэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пылю́шнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства казяльцовых з перыстарассечаным лісцем, дробнымі жаўтаватымі ці ружова-бэзавымі кветкамі са шматлікімі тычынкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нут, ‑у, М нуце, м.

Аднагадовая або шматгадовая расліна сямейства бабовых, зерне якой ідзе ў ежу і на корм жывёле.

[Тат. нохут.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)